Rozprawy

ło się, gdyż wówczas nie było jeszcze domowych lodówek.
Kilka pozytywnych słów należy się piekarniom prowadzonym
przez piekarzy żydowskich. Piekarni tych było trzy.
Wypiekały one na prawdę smaczne pieczywo, różne rodzaje
chlebów, oryginalne bułki, placki z cebulą lub makiem oraz
obwarzanki, które wspominam do dzisiaj i zapytuję, dlaczego
dzisiaj nikt nie potrafi tych piekarzy naśladować?
W Zabłudowie nie było tylko typowej kawiarni i cukierni.
Słodkie ciasta kupowało się w piekarniach.
Wspomnieć należy również o źródłach zaopatrzenia w
warzywa i owoce. Kupowało się je na rynku lub w sklepie p.
Krycha, położonym przy dawnej rezydencji dóbr Radziwił-
łowskich w pobliżu parku, przy drodze prowadzącej do Narwi.
Czego nie dostawało się w sklepach można było dostać
na cotygodniowych jarmarkach, zawsze w poniedziałek. Nabiał,
warzywa i owoce sprzedawano na rynku. Handel bydłem
i innymi zwierzętami odbywał się na tzw. „świńskim
rynku", na placu na przeciwko cerkwi. Rolnicy sprzedawali
duże ilości zboża, lnu i ziemniaków. Pośrednikami byli na
ogół Żydzi.
Przejezdni goście mogli zatrzymywać się na noc w domu
noclegowym przy piwiarni F.Zlaty w Rynku. Poza tym istniały
dwie inne piwiarnie, (z których jedna nazywała się herbaciarnią)
należące do rodzin polskich: p. Szaniawskiego i p.
Szelengowicza. Wyżej wspomniane lokale miały zawsze
klientelę, a zwłaszcza w dni targowe, gdy opijano interesy i
stawiano tzw. „litkóp".
Czego nie można było kupić na rynku, można było dostać
w dość licznych sklepach bławatnych, obuwniczych, w
drogerii p. Gobera i aptece. Gdy nadeszło lato i doskwierał
upał można było ochłodzić się lodami, które rozwoził żydek
Judka dwukołowym wózkiem, oferując lody waniliowe
bądź czekoladowe w małych waflach po 5 gr, lub więk­