Rozprawy

powinien mieć pisemne pozwolenie od Inspektoratu Oświaty w
sprawie zatrudnienia i nauczania lekcji religii w danej szkole. Po
złożeniu takiego podania często księża i osoby świeckie nie otrzymywały
żadnego pisma z pozwoleniem na nauczanie lekcji Religii".17
Takie sytuacje miały miejsce również w Zabłudowie,
gdzie często księża prefekci, wikariusze oraz sam proboszcz
nie otrzymywali odpowiedzi na swoje pisma i pozwolenia na
nauczanie religii w szkołach na terenie parafii.
Ustawa na temat katechizacji wydana przez władze
państwowe w dniu 15 lipca 1961 roku mówiła, że szkoły i
inne placówki oświatowo-wychowawcze są instytucjami
świeckimi.18 Zapis ten sprawił, że jakiekolwiek praktyki religijne
nie mogą mieć miejsca w szkołach. Był to moment powrotu
nauczania religii do parafii.
Nauka prawd wiary i zasad religijnych odbywała się
od tej pory w punktach katechetycznych, a także w domach
prywatnych. Proboszcz danej parafii, w której znajdowały się
szkoły, był zobowiązany do stworzenia optymalnych warunków
dla dzieci i młodzieży, aby mogła systematycznie
uczestniczyć w prowadzonych zajęciach.
Wszyscy proboszczowie i prefekci parafii Św. Apostołów
Piotra i Pawła w Zabłudowie dbali o to, aby dzieci i młodzież
zawsze była objęta katechizacją. Ich troska skupiała się również
na stworzeniu dobrych warunków lokalowych i zapewnieniu
odpowiednich katechetów. Wszystkie te zabiegi były
prowadzone z myślą, aby frekwencja na religii była wysoka,
a uczniowie korzystali jak najwięcej z prowadzonych lekcji.
Na terenie parafii znajdowały się różne placówki
oświatowe, których liczba w miarę upływu czasu zmieniała
się. W Krasnem mieściła się szkoła prywatna średnia, w Zabłudowie,
oprócz zbiorczej szkoły gminnej, była także Zasadnicza
Szkoła Rolnicza, zaś w innych miejscowościach na terenie
parafii były szkoły powszechne. We wszystkich tych