Uniwersytet Medyczny im. Karola Marcinkowskiego w ... - UMP

III. PLANOWANIE AUDYTU WEWNĘTRZNEGO.
1. IDENTYFIKACJA RYZYKA.
Przez ryzyko rozumie się: możliwość zaistnienia zdarzenia, które będzie miało wpływ
na realizację celów Uczelni. Ryzyko jest mierzone wpływem (skutkami)
i prawdopodobieństwem wystąpienia.
Ocena ryzyka powinna być obecna na każdym etapie pracy audytora wewnętrznego,
poprzedzającym opracowanie sprawozdania z przeprowadzenia audytu. Przeprowadzenie
oceny ryzyka powinno w szczególności poprzedzać sporządzenie rocznego planu audytu
wewnętrznego.
Ograniczenie ryzyka w zakresie działalności Uczelni jest podstawowym celem audytu
wewnętrznego.
1.1. W procesie oceny ryzyka wyróżniamy dwa etapy:
a) identyfikacja obszarów ryzyka
b) analiza ryzyka, w wyniku której zostaną uszeregowane obszary ryzyka pod względem ich
ważności dla działania Uczelni, a w konsekwencji ustalona kolejność przeprowadzania
zadań zapewniających.
Audytor wewnętrzny identyfikuje obszary ryzyka, czyli procesy, zjawiska lub problemy
wymagające przeprowadzenia audytu, zgodnie z najlepiej pojętą profesjonalną wiedzą
i zawodową oceną. Ich rozpoznanie zależeć zawsze będzie od wiedzy audytora na temat
działalności Uczelni oraz jego intuicji.
1.2. Zbierając informacje niezbędne przy identyfikacji obszarów ryzyka audytor
powinien brać pod uwagę:
a) cele i zadania Uczelni,
b) przepisy prawne dotyczące działania Uczelni (ewentualne zmiany w tych przepisach),
c) wyniki wcześniej przeprowadzonego audytu lub kontroli,
d) wyniki wcześniej dokonywanych innych ocen adekwatności, efektywności i skuteczności
systemów kontroli w Uczelni, w tym kontroli finansowej,
e) sprawozdania finansowe oraz sprawozdania z wykonania budżetu,
f) wyniki rozmów, jakie przeprowadził z kierownictwem, kierownikami jednostek
organizacyjnych i innymi pracownikami Uczelni,
KSIĘGA PROCEDUR I ZASAD AUDYTU WEWNĘTRZNEGO 17