PDF format - Bakı Apellyasiya Məhkəməsi
PDF format - Bakı Apellyasiya Məhkəməsi
PDF format - Bakı Apellyasiya Məhkəməsi
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
№ 2-1inz(103)-54/2011<br />
09 iyun 2011-ci il<br />
<strong>Bakı</strong> şəhəri<br />
Azərbaycan Respublikasının adından<br />
Q Ə R A R<br />
<strong>Bakı</strong> <strong>Apellyasiya</strong> <strong>Məhkəməsi</strong>nin İnzibati-iqtisadi kollegiyası<br />
hakimlər Məmmədov Vidadi Məmməd oğlu (sədrlik edən və məruzəçi), Seyidova<br />
Səriyyə Seyid qızı və Hüseynov Sərvət Qeybəli oğlundan ibarət tərkibdə,<br />
məhkəmə iclas katibi Şahverdiyev İsrafil Dilqəm oğlunun katibliyi,<br />
iddiaçı B. R. K. oğlunun nümayəndələri Ə. F. F. oğlu (ali təhsilli, hüquqşünas, <strong>Bakı</strong><br />
şəhəri, Yasamal rayonu, Mətbuat prospekti, 18/7, məhəllə 539) və E. A. A. oğlunun (ali təhsilli,<br />
hüquqşünas, <strong>Bakı</strong> şəhəri, Yasamal rayonu, Mətbuat prospekti, 18/7, məhəllə 539),<br />
cavabdeh A.R.V.N. <strong>Bakı</strong> şəhəri V.D. nümayəndəsi Ə. Ə. K. oğlunun iştirakı ilə<br />
əlavə hesablanmış vergilərin ləğv edilməsi tələbinə dair iddia ərizəsi ilə bağlı 1<br />
saylı <strong>Bakı</strong> İnzibati-İqtisadi <strong>Məhkəməsi</strong>nin 2(81)-184/2011 nömrəli iş üzrə 29 mart<br />
2011-ci il tarixli qərarından cavabdeh tərəfindən verilmiş apellyasiya şikayətinə əsasən<br />
inzibati işə açıq məhkəmə iclasında baxaraq<br />
müəyyən etdi:<br />
İddiaçı R.B. cavabdeh AR VN <strong>Bakı</strong> şəhəri V. D. qarşı 1 saylı <strong>Bakı</strong> İnzibati-<br />
İqtisadi <strong>Məhkəməsi</strong>nə iddia ərizəsi ilə müraciət edərək, cavabdehin kameral qaydada<br />
iddiaçının şəxsi hesabına 2010-cu ilin mart ayına görə 645,3 manat, aprel ayına görə<br />
817,06 manat, may ayına görə 537,6 manat, iyun ayına görə 537,6 manat, iyul ayına<br />
görə 385,7 manat, avqust ayına görə 385,7 manat, sentyabr ayına görə 341,6 manat,<br />
oktyabr ayına görə 287 manat, noyabr ayına görə 107,1 manat, dekabr ayına görə 9,8<br />
manat, ümumilikdə 4.054,46 manat muzdlu işlə əlaqədar ödəmə mənbəyində tutulan<br />
vergilərə əlavə hesablama aparılması ilə bağlı hərəkətlərinin qanunsuz hesab edilməsi<br />
və şəxsi hesab vərəqəsinə işlənmiş həmin əlavə hesablamaların və ona hesablanmış<br />
faizlərin silinməsi vəzifəsinin cavabdehin üzərinə qoyulmasına dair qərar qəbul<br />
edilməsini xahiş etmişdir.<br />
İddiaçının eyni məhkəməyə təqdim etdiyi iddianın dəyişdirilməsinə dair ərizə ilə<br />
cavabdehin kameral qaydada iddiaçının şəxsi hesabına 2010-cu ilin mart ayına görə<br />
645,3 manat, aprel ayına görə 817,06 manat, may ayına görə 537,6 manat, iyun ayına
2<br />
görə 537,6 manat, iyul ayına görə 385,7 manat, avqust ayına görə 385,7 manat, sentyabr<br />
ayına görə 341,6 manat, oktyabr ayına görə 287 manat, noyabr ayına görə 107,1 manat,<br />
dekabr ayına görə 9,8 manat, ümumilikdə 4.054,46 manat muzdlu işlə əlaqədar ödəmə<br />
mənbəyində tutulan vergilərə apardığı əlavə hesablamaların ləğv edilməsinə dair qərar<br />
qəbul edilməsi xahiş olunmuşdur.<br />
İddianın əsaslarına görə, 2010-cu ilin yanvar ayından başlayaraq oktyabr<br />
ayınadək olan dövr ərzində cavabdeh kameral qaydada iddiaçının şəxsi hesabına muzdlu<br />
işlə əlaqədar ödəmə mənbəyində tutulan vergilərə ümumilikdə 4.054,46 manat əlavə<br />
hesablama aparmışdır. Cavabdeh sözügedən hərəkətlərini iddiaçı ilə əmək müqaviləsi<br />
bağlamaqla işləyənlərin əmək haqqı məbləğlərinin respublika üçün müəyyən edilmiş<br />
orta əmək haqqı məbləğindən aşağı olması və bu əsasla da, aradakı fərqə uyğun olaraq<br />
onun şəxsi hesabına kameral qaydada əlavə hesablama aparılması ilə izah etmişdir.<br />
Cavabdehin əlavə hesablama ilə bağlı dəlilləri əsassız və qanunsuzdur.<br />
1 saylı <strong>Bakı</strong> İnzibati-İqtisadi <strong>Məhkəməsi</strong>nin iş üzrə 29.03.2011-ci il tarixli<br />
qərarına əsasən iddia təmin edilmiş, <strong>Bakı</strong> şəhəri V. D. tərəfindən B. R. K. oğluna<br />
kameral vergi yoxlaması nəticəsində hesablanmış cəmi 4.054,46 manat məbləğdə vergi<br />
borcu ləğv edilmişdir.<br />
Qətnamə ilə razılaşmayan cavabdeh ondan apellyasiya şikayəti vermişdir.<br />
<strong>Apellyasiya</strong> şikayətinin dəlillərinə görə əmtəə bircalarında təqdim edilmiş vakant<br />
iş yerlərinə təklif edilən əmək haqları iddiaçının təqdim etdiyi müqavilələrdə göstərilən<br />
əmək haqlarından yüksəkdir. Bu müqavilələr formal olaraq bağlanmış əqdlərdir və<br />
vergidən yayınmaq məqsədi güdür. Azərbaycan Respublikasında minimum istehlak<br />
səbətinin tərkibi barədə Nazirlər Kabinetinin qərarı məhz Dövlət Statistika Komitəsinin<br />
məlumatına əsasən qəbul edilmişdir. Azərbaycan Respublikası Nazirlər Kabinetinin<br />
“Azərbaycan Respublikasında minimum istehlak səbətinin tərkibinin təsdiq edilməsi<br />
haqqında” 20.04.2009-cu il tarixli qərarına əsasən orta hesabla adambaşına bir il ərzində<br />
ərzaq məhsullarına, qeyri-ərzaq məhsullarına və digər xidmətlərə çəkilən xərclər<br />
hesablanmışdır. Vergi ödəyicisinin öz işçilərinə ödədiyi əmək haqqı reallıqdan kənar<br />
olmaqla, statistikanın göstərdiyi xərclərdən aşağıdır. Sahibkar öz işçilərinə ödədiyi<br />
əmək haqqını yuxarıda qeyd edilən minimum istehlak səbətinin tərkibinə müvafiq ödəsə<br />
də, vergi orqanına təqdim etdiyi hesabatlarında rəqəmləri təkzib etməklə dövlət<br />
büdcəsinə çatası vergilərdən yayınmış olur. <strong>Apellyasiya</strong> şikayətində birinci instansiya<br />
məhkəməsinin qərarının ləğv edilməsi və iddianın rədd edilməsi xahiş olunmuşdur.<br />
İşə apellyasiya qaydasında baxılarkən cavabdehin nümayəndəsi məhkəmə<br />
iclasında apellyasiya şikayətini müdafiə edib, şikayətin dəlillərinə uyğun izahat verərək,<br />
apellyasiya şikayətinin təmin olunmasını, birinci instansiya məhkəməsinin qərarının<br />
ləğv edilərək, iddianın rədd edilməsini xahiş etmişdir.<br />
İddiaçının nümayəndələri məhkəmə iclasında apellyasiya şikayətini qəbul<br />
etməyib, iddia ərizəsinə uyğun izahat verib, apellyasiya şikayətinin təmin<br />
olunmamasını, birinci instansiya məhkəməsinin qərarının dəyişdirilmədən qüvvədə<br />
saxlanılmasını xahiş etmişlər.<br />
Məhkəmə kollegiyası məruzəçi hakimin məruzəsini, iddiaçı və cavabdehin<br />
nümayəndələrinin izahatlarını dinləyib, apellyasiya şikayətinin dəlillərini iş materialları<br />
ilə birlikdə hərtərəfli, tam və obyektiv araşdıraraq hesab edir ki, apellyasiya şikayəti
3<br />
təmin edilməməli, birinci instansiya məhkəməsinin iş üzrə qərarı dəyişdirilmədən<br />
qüvvəsində saxlanılmalıdır.<br />
Azərbaycan Respublikası İnzibati Prosessual Məcəlləsinin («İPM») 82-ci<br />
maddəsinə əsasən apellyasiya instansiyası məhkəməsi mübahisə ilə bağlı işə şikayət<br />
həddində və hüquqi məsələlər, habelə sübutlar və faktlar (faktiki hallar) əsasında<br />
mahiyyəti üzrə tam həcmdə baxır. <strong>Apellyasiya</strong> instansiyası məhkəməsi həmçinin bu<br />
Məcəllənin 12-ci maddəsinin tələblərinə əsasən yeni təqdim olunmuş sübutları<br />
(sübutetmə vasitələrini) və faktları (faktiki halları) da nəzərə alır.<br />
Məhkəmə kollegiyasının iclasında müəyyən edilmişdir ki, iddiaçı R.B.<br />
01.10.2004-cü il tarixdə vergi ödəyicisi (VÖEN 1100049962) kimi uçota alınmışdır.<br />
Cavabdeh AR VN <strong>Bakı</strong> şəhəri V. D. dövlət vergi orqanı kimi qanunvericiliklə<br />
müəyyən edilmiş qaydada vergilərin ödənilməsinə nəzarəti həyata keçirir.<br />
İş materiallarından görünür ki, faktiki olaraq çörək və unlu qənnadı məhsullarının<br />
istehsalı ilə məşğul olan iddiaçı işəgötürən olaraq 2010-cu ildə müxtəlif fiziki şəxslərlə<br />
əmək müqavilələri bağlamış, müqavilələrlə sonuncuların əmək haqları 75 manatdan 150<br />
manatadək müəyyən edilmişdir (iş vərəqi-10-20, 53-56, 77-99, 107-108, 113-114, 127-<br />
164).<br />
Cavabdeh iddiaçının 2010-cu il üzrə təqdim etdiyi vergi bəyannamələrinin<br />
muzdlu işlə əlaqədar ödəmə mənbəyində tutulan vergi hissələrini kameral qaydada<br />
yoxlayaraq, bir işçinin orta aylıq əmək haqqı məbləğinin respublika üzrə bu dövr üçün<br />
müəyyən edilmiş orta aylıq əmək haqqı məbləğinin (297,8 manat) göstəricisindən az<br />
olduğunu hesab etmiş, iddiaçıya muzdlu işlə əlaqədar ödəmə mənbəyində tutulan<br />
vergilərə 2010-cu ilin mart ayına görə 645,3 manat, aprel ayına görə 817,06 manat, may<br />
ayına görə 537,6 manat, iyun ayına görə 537,6 manat, iyul ayına görə 385,7 manat,<br />
avqust ayına görə 385,7 manat, sentyabr ayına görə 341,6 manat, oktyabr ayına görə<br />
287 manat, noyabr ayına görə 107,1 manat, dekabr ayına görə 9,8 manat olmaqla, cəmi<br />
4.054,46 manat əlavə hesablama aparmış, əlavə vergilər iddiaçının şəxsi vərəqəsinə<br />
işlənmişdir (i.v-23-26).<br />
İPM-in:<br />
14.1-ci maddəsinə əsasən mübahisələndirilən inzibati aktı qəbul etmiş inzibati<br />
orqan həmin aktın qəbul edilməsini zəruri edən faktiki şərtlərin mövcudluğunu sübut<br />
etməlidir;<br />
14.2-ci maddəsinə görə inzibati orqanın inzibati aktın qəbul edilməsi ilə əlaqədar<br />
olmayan və bilavasitə şəxsin hüquq və azadlıqlarını pozan qanunsuz müdaxiləsindən<br />
müdafiəyə dair iddialar üzrə belə müdaxiləni zəruri edən faktiki şərtlərin mövcudluğunu<br />
sübut etmək vəzifəsi müvafiq inzibati orqanın üzərinə düşür;<br />
14.3-cü maddəsinə əsasən inzibati aktın qəbul edilməsi tələbinə dair (məcburetmə<br />
haqqında) iddialar üzrə həmin aktın qəbul edilməsini zəruri edən faktiki şərtlərin<br />
mövcudluğunu sübut etmək vəzifəsi iddiaçının üzərinə düşür. Lakin inzibati orqan<br />
iddiaçının arzuladığı inzibati aktın qəbulunu konkret halda istisna edən faktiki şərtlərin<br />
mövcudluğuna istinad etdiyi hallarda, belə şərtlərin mövcudluğunu sübut etmək vəzifəsi<br />
həmin inzibati orqanın üzərinə düşür.<br />
Azərbaycan Respublikası Vergi Məcəlləsinin («VM») 53.3-cü maddəsinə görə<br />
vergi ödəyicisi vergi qanunvericiliyinin pozulmasında özünün təqsirsiz olmasını sübut<br />
etməyə borclu deyildir.Vergi qanunvericiliyinin pozulması faktını təsdiq edən halların
4<br />
və vergi ödəyicisinin təqsirinin sübut edilməsi vergi orqanlarının üzərinə qoyulur. Vergi<br />
qanunvericiliyinin pozulmasında vergi ödəyicisinin təqsirinin olmasında aradan<br />
qaldırılmaz şübhələr olduqda, onlar vergi ödəyicisinin xeyrinə şərh olunur.<br />
Bununla bağlı, məhkəmə kollegiyası hesab edir ki, sübutetmə vəzifəsi<br />
qanunvericiliklə üzərinə qoyulan tərəf kimi cavabdehin iddiaçıya kameral qaydada<br />
əlavə vergilərin hesablanması üçün əsas olmuş hallar, yəni cavabdehin bu müdaxiləsini<br />
zəruri edən faktiki şərtlərin mövcudluğu iş materialları ilə sübuta yetirilmir.<br />
Belə ki, VM-in:<br />
37.3-cü maddəsinə əsasən kameral yoxlama aparmaq üçün vergi ödəyicisindən<br />
təqdim olunmuş bəyannamə ilə bağlı sənədlərdə olan məlumatlar arasında ziddiyyət və<br />
ya səhv aşkar edildikdə vergi orqanı vergi ödəyicisindən əlavə məlumat, sənəd və izahat<br />
tələb edə bilər;<br />
67.1-ci maddəsinə görə vergi ödəyicisi verginin hesablanması üçün zəruri olan<br />
hesabat məlumatlarını bu Məcəllə ilə müəyyən edilən müddətdən sonra vergi orqanının<br />
xəbərdarlıq etdiyi gündən 5 gün müddətində əsas olmadan təqdim etmədikdə, səyyar<br />
vergi yoxlamasının aparılması zamanı sənədlər təqdim edilmədikdə, ərazi və ya binalara<br />
(yaşayış binası (sahəsi) istisna olmaqla) daxil olmağa icazə verilmədikdə, mühasibat<br />
uçotunu aparmadıqda və ya mühasibat uçotunu müəyyən edilmiş qaydada aparmadıqda,<br />
mühasibat və hesabat sənədləri məhv olunduqda (itirildikdə), həmçinin vergitutma<br />
obyektinin müəyyənləşdirilməsi hər hansı başqa səbəblərdən mümkün olmadıqda, vergi<br />
orqanlarının ödənilməli olan verginin məbləğini əlaqəli məlumatlardan istifadə etməklə<br />
hesablamaq hüququ vardır;<br />
67.5-ci maddəsinə əsasən muzdla işləyən fiziki şəxslərin gəlir vergisini əlaqəli<br />
məlumata əsasən hesablamaq qeyri-mümkün olduqda və ya fiziki şəxslərin işləməsi<br />
rəsmiləşdirilmədikdə vergi orqanı gəlir vergisinin məbləğini ötən ilin ölkə üzrə orta<br />
aylıq əmək haqqı əsasında hesablayır.<br />
Məhkəmə araşdırmasının nəticələrinə görə iddiaçının təqdim etdiyi bəyannamə<br />
ilə bağlı sənədlərdə olan məlumatlar arasında ziddiyyət və ya səhvin aşkar edilməsi,<br />
iddiaçının verginin hesablanması üçün zəruri olan hesabat məlumatlarını VM ilə<br />
nəzərdə tutulan müddətdən sonra vergi orqanının xəbərdarlıq etdiyi gündən 5 gün<br />
müddətdə əsas olmadan təqdim etməməsi, muzdla işləyən fiziki şəxslərin gəlir<br />
vergisini əlaqəli məlumata əsasən hesablamağın qeyri-mümkün olması və ya fiziki<br />
şəxslərin işləməsinin rəsmiləşdirilməməsi iş üzrə sübuta yetirilmir.<br />
Məhkəmə kollegiyası hesab edir ki, iddiaçının təqdim etdiyi məlumatların AR<br />
Dövlət Statistika Komitəsinin bu dövr üçün hesabladığı orta aylıq əmək haqqı<br />
məbləğinə uyğun olmamasının kameral yoxlamanın aparılımasına hüquqi əsas təşkil<br />
etməsi barədə vergi orqanının mülahizəsi VM-in göstərilən normasının yanlış təfsirinin<br />
nəticəsidir.<br />
Eyni zamanda, sadalanan normaların tələblərinə müvafiq olaraq iddiaçının<br />
verginin hesablanması üçün zəruri olan məlumatları vergi orqanının xəbərdarlıq etdiyi<br />
gündən 5 gün müddətdə əsas olmadan təqdim etməməsi ilə bağlı məsələnin qanuni<br />
həllinə nail olmadan muzdla işləyən fiziki şəxslərin gəlir vergisini əlaqəli məlumata<br />
əsasən hesablamanın qeyri-mümkünlüyünün irəli sürülməsi növbəti qanun pozuntusuna<br />
yol verməkdir.
5<br />
Eləcə də, iş materialları ilə təsdiq olunur ki, fiziki şəxslərin işləməsi<br />
rəsmiləşdirilmiş, iddiaçının işçilərlə münasibəti əmək müqavilələri ilə tənzimlənmişdir.<br />
Məhkəmə kollegiyası hesab edir ki, iddia digər sahə qanunvericilik aktlarının<br />
mübahisəyə tətbiqi baxımından da əsaslıdır. Belə ki, Azərbaycan Respublikası Mülki<br />
Məcəlləsinin («MM»):<br />
2.3-cü maddəsinə görə ailə, əmək münasibətləri, təbii ehtiyatlardan istifadə, ətraf<br />
mühitin mühafizəsi, müəlliflik hüququ və əlaqədar hüquqlar ilə bağlı münasibətlər, əgər<br />
ailə, əmək, torpaq, təbiəti mühafizə, müəlliflik və digər xüsusi qanunvericilikdə ayrı<br />
qayda nəzərdə tutulmayıbsa, mülki qanunvericilik və başqa hüquqi aktlar ilə<br />
tənzimlənir;<br />
390.1-ci maddəsinə əsasən fiziki və hüquqi şəxslər azad surətdə müqavilələr<br />
bağlaya və bu müqavilələrin məzmununu müəyyənləşdirə bilərlər. Onlar bu Məcəllədə<br />
nəzərdə tutulmayan, lakin ona zidd olmayan müqavilələr də bağlaya bilərlər;<br />
390.5-ci maddəsinə görə müqavilə şərtləri tərəflərin istəyi ilə müəyyənləşdirilir,<br />
amma müvafiq şərtin məzmununun bu Məcəllədə göstərildiyi hallar istisna təşkil edir.<br />
Azərbaycan Respublikası Əmək Məcəlləsinin («ƏM») 42-ci maddəsinin 1-ci<br />
bəndinə əsasən əmək müqaviləsi sərbəst bağlanır.<br />
İşdən görünür ki, iddiaçının işçilərlə bağladığı əmək müqavilələrinin digər şərtləri<br />
ilə yanaşı əmək haqqının miqdarı da azad surətdə razılaşdırılmışdır (ƏM, 43-cü maddə,<br />
«ə» bəndi).<br />
Qeyd olunan müqavilələri əmək haqqı hissəsində qeyri-real sayan cavabdeh AR<br />
D.S.K. respublika üzrə bu dövr üçün hesabladığı aylıq əmək haqqı məbləğinə (297,8<br />
manat) və «Azərbaycan Respublikası Nazirlər Kabinetinin 23.06.2005-ci il tarixli 118<br />
nömrəli Qərarı ilə təsdiq edilmiş (Azərbaycan Respublikası Nazirlər Kabinetinin<br />
30.04.2009-cu il tarixli 74 nömrəli qərarı ilə təsdiq edilmiş yeni redaksiyada)<br />
«Azərbaycan Respublikasında minimum istehlak səbətinin tərkibi»nə əsaslanaraq əmək<br />
haqqının işçiyə əslində minimum istehlak səbətinə müvafiq ödənildiyini, lakin vergi<br />
bəyannamələrində az göstərildiyini fərz edərək, iddiaçıya əlavə vergilər hesablamışdır.<br />
Məhkəmə kollegiyası hesab edir ki, cavabdehin mübahisəli əmək haqqı<br />
məbləğlərinin bəyannamədə həqiqi dəyərindən aşağı göstərilməsi mülahizəsi ilə<br />
vergiləri yenidən hesablaması əsassız və qanunsuzdur.<br />
İlk olaraq, şərtləri və məzmunu tərəflərin sərbəst iradə ifadəsinə uyğun olan, azad<br />
surətdə bağlanan əmək müqaviləsində müəyyən edilmiş əmək haqqının hər hansı<br />
subyektiv mülahizə ilə cavabdeh tərəfindən inzibati qaydada yenidən hesablanması<br />
mülki qanunvericiliyin mülki hüquq subyektlərinin iradə sərbəstliyi və müqavilə<br />
azadlığı kimi prinsiplərinə ziddir (MM-6).<br />
MM-in 390.6-cı maddəsinə əsasən müqavilə şərti tərəflərin razılaşması ilə ayrı<br />
qaydanın müəyyənləşdirilmədiyi halda tətbiq edilən normada (dispozitiv norma)<br />
nəzərdə tutulubsa, tərəflər razılaşma əsasında bu normanın tətbiqini istisna edə bilər və<br />
ya onun nəzərdə tutduğundan fərqli şərt müəyyənləşdirə bilərlər. Bu cür razılaşma<br />
olmadıqda müqavilə şərti dispozitiv norma ilə müəyyənləşdirilir.<br />
Bundan əlavə, iş üzrə mübahisəli əmək haqları minimum aylıq əmək haqqının<br />
Azərbaycan Respublikası Prezidentinin «Minimum aylıq əmək haqqının artırılması<br />
haqqında» 25.08.2008-ci il tarixli Sərəncamı ilə müəyyən edilən 75, 31.08.2010-cu il
6<br />
tarixli Sərəncamı ilə müəyyən edilən 85 manat (01.09.2010-cu il tarixdən) hədlərinə<br />
uyğundur.<br />
Digər tərəfdən isə, qanunvericiliklə əmək haqqı məbləğinin AR D.S.K.<br />
respublika üzrə hesabladığı orta aylıq əmək haqqı miqdarına və «Azərbaycan<br />
Respublikasında minimum istehlak səbətinin tərkibi»nə uyğunlaşdırılması tələbi<br />
nəzərdə tutulmamışdır.<br />
İşçilərə verilən əmək haqqının cavabdehin apellyasiya şikayətində qeyd etdiyi<br />
kimi minimum istehlak səbətinə müvafiq ödənilməsi və miqdarı iş materialları ilə də<br />
təsdiqini tapmır.<br />
Məhkəmə kollegiyası yekunda qeyd edir ki, orta aylıq əmək haqqı məbləği<br />
respublika üzrə aylıq əmək haqlarının orta rəqəminin çıxarılması ilə əldə edilir. Bu<br />
rəqəm hesablanarkən isə həm minimum, həm də digər aylıq əmək haqqı məbləğləri<br />
nəzərə alınır.<br />
Azərbaycan Respublikası Konstitusiyasının 73-cü maddəsinin II hissəsinə əsasən<br />
heç kəs qanunla nəzərdə tutulmuş əsaslar olmadan və qanunda göstərilmiş həcmdən<br />
əlavə vergilər və başqa dövlət ödənişləri ödəməyə məcbur edilə bilməz.<br />
VM-in:<br />
3.8-ci maddəsinə görə heç bir şəxsin üzərinə bu Məcəllə ilə müəyyən edilən<br />
vergilərin xüsusiyyətlərinə malik olan və bu Məcəllə ilə müəyyən edilməyən, yaxud bu<br />
Məcəllə ilə müəyyən edilən qaydalardan fərqli olaraq müəyyən edilən vergiləri ödəmək<br />
vəzifəsi qoyula bilməz;<br />
3.9-cu maddəsinə əsasən vergilər haqqında qanunvericilik elə tərzdə<br />
formalaşdırılmalıdır ki, hər kəs hansı vergiləri, hansı qaydada, nə vaxt və hansı<br />
məbləğdə ödəməli olduğunu dəqiq bilsin;<br />
3.11-ci maddəsinə görə isə vergilər haqqında qanunvericiliyin bütün ziddiyyətləri<br />
və aydın olmayan məqamları vergi ödəyicisinin xeyrinə şərh edilməlidir.<br />
İPM-in 70.1-ci maddəsinə əsasən inzibati aktın qanuna zidd olduğu və bunun<br />
nəticəsində iddiaçının hüquqlarını pozduğu hallarda, məhkəmə həmin inzibati aktın<br />
(şikayət instansiyasına inzibati şikayət verildiyi hallarda isə, habelə şikayət<br />
instansiyasının müvafiq qərarının) ləğv edilməsi barədə qərar qəbul edir. İnzibati akt<br />
qəbul edilərkən inzibati icraatın inzibati orqanın qərarına təsir edən şəkildə pozulduğu<br />
hallarda da bu qayda tətbiq olunur.<br />
Həmin Məcəllənin 87.6-cı maddəsinə görə apellyasiya instansiyası məhkəməsi<br />
birinci instansiya məhkəməsinin qərarını dəyişdirmədən qüvvədə saxlaya bilər,<br />
dəyişdirə bilər və ya ləğv edərək (tam və ya qismən) yeni qərar qəbul edə bilər. Birinci<br />
instansiya məhkəməsinin qərarı apellyasiya tələbi həddində dəyişdirilə bilər.<br />
Hazırki işə apellyasiya qaydasında baxan məhkəmə kollegiyası yuxarıda qeyd<br />
olunanlara məcmu halda hüquqi qiymət verərək hesab edir ki, birinci instansiya<br />
məhkəməsi iddianı təmin etməklə iş üzrə düzgün nəticəyə gəlmişdir. <strong>Apellyasiya</strong><br />
şikayətinin dəlilləri iş materialları və qanunvericiliyin tələbləri ilə təkzib edilir və<br />
qərarın ləğvinə əsas vermir. Bununla bağlı, apellyasiya şikayəti təmin edilməməli,<br />
birinci instansiya məhkəməsinin iş üzrə qərarı dəyişdirilmədən qüvvədə saxlanılmalıdır.<br />
Göstərilənlərə əsasən və İPM-in 23, 68-70, 75, 87 və 94-cü maddələrini rəhbər<br />
tutaraq, məhkəmə kollegiyası
7<br />
qərara aldı:<br />
A.R.V.N. <strong>Bakı</strong> şəhəri V.D. apellyasiya şikayəti təmin edilməsin.<br />
1 saylı <strong>Bakı</strong> İnzibati-İqtisadi <strong>Məhkəməsi</strong>nin 2(81)-184/2011 nömrəli iş üzrə 29<br />
mart 2011-ci il tarixli qərarı dəyişdirilmədən qüvvədə saxlanılsın.<br />
Qərardan təqdim olunduğu gündən 1 (bir) ay müddətdə <strong>Bakı</strong> <strong>Apellyasiya</strong><br />
<strong>Məhkəməsi</strong> vasitəsi ilə Azərbaycan Respublikası Ali <strong>Məhkəməsi</strong>nə (<strong>Bakı</strong> şəhəri, Yusif<br />
Səfərov küçəsi, 14, 1193-cü məhəllə) kassasiya şikayəti verilə bilər.
Change language