AWA do zlecenia 045/2012 - AOTM

Copaxone (octan glatirameru) AOTM-OT-4351-1/2012
I linia leczenia chorych na stwardnienie rozsiane w postaci rzutowo-remisyjnej
Leczenie i cele leczenia
„Analiza efektywności klinicznej octanu glatirameru w porównaniu z interferonem beta-1a i 1b u
pacjentów z rzutowo-remisyjną postacią stwardnienia rozsianego”
, Kraków 2012:
„Tradycyjne leczenie i rehabilitacja mają na celu jak najdłuższe utrzymanie sprawności ruchowej pacjentów
oraz przeciwdziałanie postępowi choroby, depresji i załamaniu psychicznemu. Leczenie farmakologiczne
uwzględnia świeży rzut choroby, postępowanie objawowe i modyfikujące przebieg choroby. Do
farmaceutyków w leczeniu objawowym zalicza się preparaty przeciwbólowe, zmniejszające napięcie mięśni,
poprawiające sprawność działania pęcherza moczowego oraz leki przeciwdepresyjne. Leczenie rzutu oparte
jest na stosowaniu glikokortykosteroidów, a w ciężko przebiegających rzutach MS (…) stosuje się leki
immunosupresyjne. Terapia modyfikująca przebieg stwardnienia rozsianego obejmuje leki wpływające na
naturalny przebieg choroby, do których należą: interferon β, octan glatirameru, mitoksantron oraz
natalizumab.(…)
możliwe wyleczenie choroby.
Przebieg naturalny i rokowanie [Szczeklik 2011]
” Nie jest znane leczenie przyczynowe, nie jest więc
„Przebieg choroby jest bardzo zmienny i trudny do przewidzenia; u ~25% chorych SM postępuje
stosunkowo łagodnie. Pod względem przebiegu naturalnego można wyróżnić 4 podstawowe postacie SM:
nawracająco – zwalniającą – przebiegającą z rzutami, wtórnie postępującą - początkowo występują rzuty,
później obserwuje się stopniowe i stałe pogarszanie stanu neurologicznego, pierwotnie postępującą – od
początku obserwuje się stopniowe pogarszanie stanu neurologicznego, postępującą z nakładającymi się
rzutami – ubytki neurologiczne od początku narastają stopniowo, ale zdarzają się również rzuty. (…)
Początkowo SM najczęściej (u ~85%) przybiera postać nawracająco – zwalniającą, u 20 – 30% chorych
występują tylko rzuty, u pozostałych z czasem rozwija się postać wtórnie postępująca. U ~10% choroba ma
przebieg pierwotnie postępujący. Pierwszy odosobniony zespół objawów neurologicznych występujący na
początku choroby określa się jako CIS (clinically isolated syndrome). Może on przybierać postać
pojedynczego objawu (jednoogniskowy; ~75% przypadków) lub kilku objawów jednocześnie
(wieloogniskowy; ~25%). W 80 – 90% przypadków w MR stwierdza się zmiany demielinizacyjne
odpowiadające lokalizacyjnie objawom. Dodatkowe nieme klinicznie ogniska występują w mózgu u 60 –
70% chorych i w rdzeniu kręgowym u 30%. Tylko u części chorych z CIS zmiany w MR spełniają kryteria
Analiza weryfikacyjna Agencji Oceny Technologii Medycznych 16/113