STEPHENIE MEYER Zaćmienie

— Wydaje mi się... wydaje mi się, że Jacob mnie sprawdzał —
wymamrotałam. - Upewniał się, czy jeszcze jestem człowiekiem.
Zesztywniał.
— Będziemy musieli wyjechać — uzmysłowiłam sobie. —
Będziemy musieli najpierw stąd wyjechać, żeby nie zerwać paktu. I
już nigdy nie będziemy mogli tu wrócić...
Przytulił mnie do siebie mocniej.
- Tak, wiem.
Przerwało nam czyjeś głośne chrząknięcie. To na progu kuchni
pojawił się Charlie.
Odskoczyłam od Edwarda, czerwieniejąc jak burak. Też się nile mnie
odsunął. Wyglądał na zmartwionego i rozzłoszczonego zarazem.
- Jeśli nie chce ci się gotować, mogę zamówić pizzę - zaofiarował
się ojciec.
- Nie, nie. Nie trzeba. Już wszystko obmyśliłam.
- No to fajnie.
Charlie splótł ręce na piersiach i oparł się o framugę drzwi. Starając
się ignorować moją publiczność, z westchnieniem zabrałam się do
roboty.
- Gdybym poprosił cię, żebyś coś zrobiła, zaufałabyś mi? —
spytał mnie.
scandalous
W jego aksamitnym głosie pobrzmiewała nuta niepokoju.
Dojeżdżaliśmy do parkingu przed szkołą. Edward, który jeszcze
chwilę temu dowcipkował rozluźniony, zaciskał teraz dłonie na
kierownicy z taką siłą, że pobielały mu kłykcie.
An43 + Eleonora