STEPHENIE MEYER Zaćmienie

unikania mojej osoby? Nie było mnie przecież zaledwie przez trzy
dni.
Nie było mnie przecież zaledwie przez trzy dni...
Zamarłam na środku kuchni. Opakowanie mrożonych hamburgerów
wypadło z moich zdrętwiałych dłoni. Z sekundowym opóźnieniem
zdałam sobie sprawę, że nie uderzyły z hukiem o podłogę, tak jak
powinny.
To Edward złapał je w locie i odłożył na blat. Zaraz potem mnie objął.
- Co się stało? - szepnął mi do ucha.
Oszołomiona, pokręciłam tylko głową.
Przez trzy dni wszystko mogło się zmienić.
Przecież dopiero co myślałam o tym, że nie będę mogła jednak iść na
studia przez następnych parę lat, bo chociaż sama przemiana zabierze
mi ledwie jeden weekend, jeszcze długo po niej będę musiała uczyć
się nad sobą panować. Trzy dni - tak długo właśnie musiałabym
cierpieć katusze, żeby stać się nieśmiertelną i móc spędzić resztę
wieczności z Edwardem...
Czy Charlie wspominał Billy'emu o tym, że wyjechałam z moim
chłopakiem? Czy Billy wysnuł z tego pochopnie jakieś wnioski? A
Jacob pytał mnie, nie wprost, czy nadal jestem człowiekiem?
Upewniał się, że kluczowe postanowienie paktu nie zostało złamane i
żadne z Cullenów nikogo nie ugryzło, mnie nie ugryzło?
Czy naprawdę sądził, że wróciłabym po czymś takim do Charliego?
Edward potrząsnął mną delikatnie.
- Bello? Nic ci nie jest?
scandalous
An43 + Eleonora