STEPHENIE MEYER Zaćmienie

- Tego to się sama domyśliłam. No, to, o co chodzi? W słuchawce
na chwilę zapadła cisza.
- Idziesz jutro do szkoły?
Zmarszczyłam czoło. Po co pytał mnie o coś takiego?
- Oczywiście, że idę. Czemu miałabym nie iść?
- Nie wiem, po prostu byłem ciekaw. Znowu zamilkł.
- Jake, o czym chciałeś ze mną porozmawiać?
- Eee... Nic, tak tylko... Chciałem... chciałem usłyszeć twój głos.
- Rozumiem. I bardzo się cieszę, że do mnie zadzwoniłeś.
Widzisz...
Nie wiedziałam, co powiedzieć - najchętniej oznajmiłabym, że już
wsiadam w samochód i jadę do niego do La Push, ale nawet
powiedzieć mu tego nie mogłam.
- Muszę kończyć - przerwał mi raptownie.
- Co? Czemu...
- Niedługo się odezwę, okej?
-Ale czemu...
scandalous
Rozłączył się. Z niedowierzaniem wsłuchiwałam się w sygnał.
- Kurczę — mruknęłam pod nosem.
- Wszystko w porządku? - spytał Edward cicho.
Powoli się odwróciłam. Przyglądał mi się uważnie, ale w jego oczach
nie potrafiłam się dopatrzyć żadnych emocji.
- Nie mam pojęcia, o co mu chodziło.
To nie trzymało się kupy. Jacob nie dręczyłby Charliego cały dzień
tylko po to, żeby dowiedzieć się, czy nazajutrz idę do szkoły. A jeśli
An43 + Eleonora