STEPHENIE MEYER Zaćmienie

- Halo?
- Wróciłaś - powiedział Jacob.
Na dźwięk tego ochrypłego głosu, który tak dobrze znałam, wezbrał
we mnie smutek. W mojej głowie zawirowały tysiące wspomnień:
skalista plaża pokryta wyrzuconymi przez fale drzewami, garaż
zrobiony z połączonych z sobą plastikowych szop, puszki z pi ciem
trzymane w papierowej torbie, skromny pokoik z wytartą kanapą...
Jego śmiejące się, głęboko osadzone czarne oczy, wielkie,
nienaturalnie gorące dłonie, kontrast pomiędzy jego lśniącymi bielą
zębami a śniadą skórą, szeroki uśmiech, jak klucz do sekretnych
drzwi, za które wstęp miały tylko dwie pokrewne dusze...
Tęskniłam i za nim, i za jego domem - to tam, to przy nim doszłam do
siebie po tych czarnych miesiącach.
Odchrząknęłam, zanim się odezwałam.
- Tak, wróciłam.
- To dlaczego do mnie nie zadzwoniłaś? - wypomniał mi.
Rozdrażnił mnie swoim zagniewanym tonem.
- Ponieważ przebywam w domu dokładnie od czterech sekund i
kiedy zadzwoniłeś, Charlie tłumaczył mi właśnie, że mam do ciebie
oddzwonić.
- Och! Przepraszam.
scandalous
- Przeprosiny przyjęte. Po co męczysz od rana Charliego?
- Musiałem się z tobą pilnie skontaktować.
An43 + Eleonora