STEPHENIE MEYER Zaćmienie

Zawahałam się na ułamek sekundy. Tak łatwo było ją do czegoś
przekonać! Czasami błogosławiłam tę jej cechę, bo nie wszystkie jej
pomysły były rozsądne, ale równie często bolało mnie to, że muszę ją
pacyfikować - zwłaszcza teraz, kiedy miała absolutną rację.
Zerknęła na mnie, więc skupiłam się na kontrolowaniu swojego
wyrazu twarzy.
- Nie, to nie głupoty - odparłam. - Po prostu się o mnie troszczysz.
Jak na rodzica przystało.
Zaśmiała się, a potem szerokim gestem wskazała na białe piaski plaży
i błękitną taflę oceanu.
- Nawet to nie zachęca cię do przeprowadzenia się do domu
swojej matki-wariatki?
Z teatralnym przerysowaniem otarłam sobie pot z czoła, po czym
udałam, że wyżymam sobie włosy.
- Do wysokiej wilgotności można się przyzwyczaić - przyrzekła
mi.
- Do deszczu i zimy też - odparowałam.
Dała mi sójkę w bok. Wróciłyśmy do samochodu, trzymając się za
ręce.
scandalous
Oprócz tego, że martwiła się o mnie, wydawała się być zadowolona z
życia, a nawet szczęśliwa. Było widać jak na dłoni, że nadal szaleje za
Philem, i to podnosiło mnie na duchu. Niczego jej nie brakowało.
Chyba nawet aż tak bardzo za mną nie tęskniła.
An43 + Eleonora