STEPHENIE MEYER Zaćmienie

jesteśmy pewni, dlaczego tak się dzieje. Kto wie, może to jakiś
mechanizm obronny, z którym przychodzą na świat?
Brzmiało to coraz bardziej tak, jakby Edward mówił sam do siebie.
Nadal wpatrywał się w część silnika mojej furgonetki, którą się bawił.
- To nie do końca dobre wytłumaczenie, bo przecież nie mam
najmniejszego problemu z czytaniem im w myślach, przynajmniej
Blackom. Carlisle wysnuł teorię, że to z powodu tych ciągłych
transformacji. To u nich bardziej odruchowe niż celowe, a moment
przemiany jest zupełnie nieprzewidywalny. W dodatku, kiedy ją
przechodzą, na ułamek sekundy po prostu przestają istnieć.
Ich przyszłość jest równie ulotna, co ich natura.
Słuchałam tego wywodu w milczeniu, zastanawiając się nad
postawionymi w nim tezami.
- W razie gdybyś chciała jutro jechać do szkoły sama, do rana
doprowadzę twoje auto do porządku - dodał Edward po chwili.
Z zaciśniętymi ustami wyjęłam kluczyki ze stacyjki i wygramoliłam
się na zewnątrz.
- Zamknij okno w swoim pokoju, jeśli nie chcesz, żebym cię
dzisiaj odwiedził — powiedział cicho, zanim zatrzasnęłam drzwiczki.
- Zrozumiem.
Drzwi frontowe do domu też zatrzasnęłam z hukiem.
- Co jest? - spytał Charlie z kanapy.
- Furgonetka nie chce zapalić! - jęknęłam.
- Mam się temu przyjrzeć?
- Nie teraz, zaczekajmy do rana.
scandalous
An43 + Eleonora