STEPHENIE MEYER Zaćmienie

najmniejszego sensu. Nawet klamkę w drzwiczkach musiałam
wymacać.
Moje oczy zaczęły się powoli przyzwyczajać do mroku dopiero, kiedy
wsadziłam kluczyki do stacyjki. Przekręciłam je nerwowym ruchem,
ale silnik, zamiast ryknąć, tylko kliknął. Ponowiłam próbę - bez
rezultatu.
A potem dostrzegłam coś kątem oka i aż podskoczyłam.
- Boże święty!
O mało nie dostałam zawału. Nie byłam w szoferce sama!
Edward siedział zupełnie nieruchomo. W ciemnościach migały jego
blade dłonie, w których obracał jakiś tajemniczy ciemny przedmiot.
Odezwał się, nie odrywając od niego wzroku.
- Zadzwoniła do mnie Alice.
Alice? Cholera, o tym nie pomyślałam. Pewnie kazał jej mieć mnie na
oku, kiedy zaczął polować.
- Bardzo się zdenerwowała, kiedy parę minut temu twoja
przyszłość znikła z jej wizji.
Wytrzeszczyłam oczy ze zdziwienia.
scandalous
- Jak wiesz, nie widzi wilków - ciągnął cicho, monotonnym
głosem. - A kiedy podjęłaś decyzję o spleceniu swojego losu z losem
sfory, i ty stałaś się dla niej niewidzialna. To coś dla ciebie nowego,
prawda? Ale chyba rozumiesz, że bardzo się przestraszyłem. Alice
zobaczyła tylko, jak znikasz, i nie potrafiła mi nawet powiedzieć, czy
wrócisz po wszystkim do domu, czy nie. Twoja przyszłość zgubiła
się, podobnie jak przyszłość twoich znajomych z La Push. Nie
An43 + Eleonora