STEPHENIE MEYER Zaćmienie

- Nie martw się o nas, tato. My nie z tych.
- Nie żebym ci nie ufał, Bello, ale wiem, że nie masz ochoty
zdradzić mi żadnych szczegółów, a ty wiesz, że i ja nie mam ochoty
ich poznać. Mimo wszystko, postaram się podejść do tego jak na
światłą osobę przystało. Wiem, że czasy się zmieniły.
Zaśmiałam się nerwowo.
- Może czasy tak, ale Edward jest bardzo staroświecki. Zaręczam
ci, że nic mi przy nim nie grozi.
Charlie znowu westchnął.
- Tak się mówi, ale...
- Czemu zmuszasz mnie, żebym powiedziała to głośno?! -
jęknęłam. — Jak na razie, jestem jeszcze... dziewicą i w najbliższej
przyszłości nie mam zamiaru tego zmieniać. Zadowolony?
Skrzywiliśmy się oboje, ale moje wyznanie chyba mu pomogło.
Najwyraźniej mi uwierzył.
- Czy mogę już iść do siebie? Proszę.
- Jeszcze jedno pytanie.
- Tato, błagam cię, daj już sobie z tym spokój.
- Nic krępującego tym razem, przysięgam.
Odważyłam się na niego wreszcie zerknąć, żeby upewnić się, czy nie
kłamie, i zobaczywszy, że jego twarz powróciła do swojej zwykłej
barwy, odetchnęłam z ulgą. Usiadł na kanapie, szczęśliwy, że
najgorsze ma już za sobą.
- No, pytaj.
scandalous
An43 + Eleonora