STEPHENIE MEYER Zaćmienie

Wydawało mi się, że nie może być większej tragedii - że nic nie jest w
stanie sprawić mi więcej bólu.
Ale gdyby przypadkowo ją zabił...
Znowu musiałem zdusić w sobie gniew. Gdyby nie Leah, z chęcią
pozwoliłbym fali ognia zmienić mnie w istotę, która lepiej by sobie z
tym wszystkim radziła, istotę o instynkcie silniejszym niż
jakiekolwiek ludzkie emocje, zwierzę, które inaczej odczuwało ból.
Zawsze byłaby to jakaś odmiana. Ale Leah sama była teraz wilkiem, a
ja nie chciałem dzielić się z nią swoimi przemyśleniami. Przeklęta
suka. Nie dość, że doprowadziła mnie do tego stanu, to jeszcze
odebrała mi najlepszą drogę ucieczki.
Starałem się, ale ręce i tak mi się trzęsły. Od czego? Z gniewu? Z
bólu? Nie byłem już pewien, z czym walczyłem.
Musiałem wierzyć, że Bella przeżyje, ale to wymagało zaufania, na
które nie chciałem się zdobyć. Do osoby, której miałbym zaufać - do
osoby, od której zależał los Belli - jakoś nie mogłem się przełamać.
Bella miała się zmienić i zastanawiałem się, jak to na mnie wpłynie.
Czy miałem się poczuć tak, jakby umarła, widząc ją z ciałem
wyciosanym z marmuru, z lodu? Jej zapach miał palić mi nozdrza i
wzbudzać we mnie żądzę mordu. Jak to będzie?, pomyślałem. Czy
naprawdę będę chciał ją zabić? Czy jestem w stanie nie chcieć zabić
jednego z nich?
scandalous
Przyglądałem się, jak spienione bałwany prą ku plaży. Przesłaniały ją
skały, ale słyszałem, jak masy wody rytmicznie uderzają o piach.
An43 + Eleonora