STEPHENIE MEYER Zaćmienie

- Skoro denerwują cię sny o całowaniu Belli... — powiedziałem
powoli, starannie akcentując każde słowo - ...to jak sądzisz, jak nam,
chłopakom, podoba się to, że musimy patrzeć na Sama twoimi
oczami? Emily wystarcza, że musi radzić sobie z twoją fiksacją.
Wierz mi, banda nastolatków śliniących się na widok jej na
rzeczonego nie jest jej potrzebna do szczęścia.
Byłem na nią nieźle wkurzony, ale kiedy skrzywiła się z bólu, i tak
poczułem się jak ostatni drań.
Zerwała się z miejsca, zatrzymując się tylko po to, żeby splunąć w
moim kierunku, po czym ruszyła biegiem ku drzewom, drżąc jak
galareta.
Zaśmiałem się gorzko.
- Nie trafiłaś!
Wiedziałem, że Sam będzie na mnie wściekły, ale było warto -miałem
ją wreszcie z głowy. Gdyby tylko nadarzyła się okazja, z chęcią bym
to powtórzył.
Skąd ta mściwość? Bo jej słowa nadal wwiercały mi się w mózg, a ból
był przy tym tak silny, że ledwie mogłem oddychać.
Nie chodziło nawet o to, że Bella wybrała kogoś innego. Owszem,
było mi źle z tego powodu, ale w gruncie rzeczy mogłem tak przeżyć
całe swoje idiotycznie długie życie.
scandalous
Dużo, dużo, dużo gorsze było to, że Bella zamierzała ze wszystkiego
zrezygnować - że jej serce miało przestać bić, jej skóra miała
zlodowacieć, jej umysł miał przeobrazić się w narzędzie do
polowania. Miała stać się potworem. Kimś zupełnie mi obcym.
An43 + Eleonora