STEPHENIE MEYER Zaćmienie

Zastaliśmy ją na najniższym stopniu schodków werandy -oczywiście
doskonale wiedziała, co zamierzałam jej zakomunikować, i była zbyt
podekscytowana, żeby czekać na nas w środku. Miałam wrażenie, że z
radości zaraz zacznie tańczyć.
- Dziękuję! - zawołała, kiedy wynurzyłam się z furgonetki.
- Wstrzymaj się jeszcze — ostrzegłam ją, podnosząc do góry
palec. - Mam dla ciebie kilka ograniczeń.
- Wiem, wiem. Nie wolno mi wyznaczyć terminu późniejszego
niż trzynastego sierpnia, muszę zagwarantować ci prawo veta przy
ustalaniu listy gości, a jeśli z czymś przesadzę, to już nigdy się do
mnie nie odezwiesz.
- No tak. Zgadza się. Czyli znasz już zasady.
- Nic się nie martw, Bello, będzie fantastycznie. Czy chcesz teraz
zobaczyć swoją suknię ślubną?
Zamurowało mnie. Wzięłam kilka głębokich wdechów. Niech się
dziewczyna cieszy, pomyślałam.
- Jasne.
Uśmiechnęła się, zadowolona.
- Hm, Alice... - Spróbowałam przybrać swobodny ton głosu,
żeby ukryć swoje rozżalenie. - A właściwie to, kiedy zdążyłaś ku
pić tę całą suknię?
scandalous
Nikogo nie nabrałam. Edward ścisnął mi dłoń, żebym się i uspokoiła.
Alice szła przodem, kierując się ku schodom.
An43 + Eleonora