STEPHENIE MEYER Zaćmienie

Obudziłam się może nie w lepszym nastroju, ale do pewnego stopnia
pogodzona z tym, co się stało, i z poczuciem, że mam nad sobą i
swoim życiem nieco większą kontrolę. Wiedziałam instynktownie, że
nowe rozdarcie w moim sercu już zawsze będzie mnie pobolewać. Od
teraz taka już po prostu miałam być. Było mi wszystko jedno, czy czas
wyleczy moje rany, czy nie - liczyło się tylko to, czy wyleczy je u
Jacoba. Czy mój przyjaciel jeszcze kiedyś będzie szczęśliwy.
Otworzyłam oczy - już suche - i zobaczyłam, że Edward przygląda mi
się z troską.
- Hej - odezwałam się.
Miałam chrypkę, więc odkaszlnęłam.
Nie odpowiedział. Obserwował mnie, czekając, aż znowu się zacznie.
- Nie, już wszystko w porządku - zapewniłam go. - I przyrzekam,
że to był ostatni raz.
Zacisnął usta.
- Przepraszam, że musiałeś to oglądać - dodałam. - To nie
było w porządku z mojej strony.
Przyłożył mi dłonie do policzków.
- Bello... jesteś pewna, że dokonałaś właściwego wyboru?
Jeszcze nigdy nie widziałem, żebyś tak cierpiała... - Głos mu się
załamał.
Prawda, nie widział, bo gdy cierpiałam dużo bardziej, był daleko stąd.
Dotknęłam jego warg.
- Tak, jestem pewna.
scandalous
An43 + Eleonora