STEPHENIE MEYER Zaćmienie

powodu pojawił się na twarzy Jacoba, każda rana, jaką podczas
trwania naszego związku zadałam Edwardowi - odnotowałam je
wszystkie, nie mogąc żadnego występku ani zignorować, ani się
wyprzeć.
Poza tym, zdałam sobie sprawę, że myliłam się, co do magnesów. To
nie wilkołaka i wampira starałam się do siebie na siłę zbliżyć, tylko
dwa oblicza siebie samej: Bellę Jacoba i Bellę Edwarda. Nie były one
w stanie współegzystować. Okazałam naiwność, podejmując
jakiekolwiek zmierzające ku temu próby.
Tyle szkód wyrządziłam.
W środku nocy przypomniało mi się, co obiecałam sobie tego ranka
— że Edward nie zobaczy już ani jednej łzy wylanej przez mnie za
Jacoba Blacka. Na myśl o swoim przyrzeczeniu dostałam ataku
histerii, który przestraszył mojego ukochanego bardziej niż
wcześniejsze popłakiwania. Na szczęście szybko opadłam z sił.
Edward mówił niewiele — trzymał mnie w objęciach, pozwalając
scandalous
niszczyć sobie koszulę słonawymi kroplami.
Nie spodziewałam się, że owa niewielka cząstka mnie ze złamanym
sercem będzie potrzebować aż tyle czasu, żeby dojść do siebie, ale
wreszcie dobiegł on końca i wyczerpana odpłynęłam w niebyt. Sen
nie przyniósł pełnego ukojenia, a jedynie odrętwienie połączone z
obojętnością, niczym środek uspokajający. Ból stał się łatwiejszy do
zniesienia - ale nie zniknął. Nawet nieprzytomna byłam go świadoma.
Pomogło mi to stopniowo dostosować się do nowej sytuacji.
An43 + Eleonora