STEPHENIE MEYER Zaćmienie

- Będę zawsze na ciebie czekał, Bella - przyrzekł mi
pogodniejszym tonem, wypuszczając mnie z objęć.
Odsunęłam się od niego, czując, że tracę coś niezwykle cennego, i
zarazem, że zostawiam przy nim na łóżku jakąś cząstkę siebie.
- Zawsze będziesz miała do wyboru drugą opcję. Zmusiłam się do
uśmiechu.
- Dopóki moje serce nie przestanie bić. Też się uśmiechnął.
- Wiesz, tak sobie myślę, że chyba bym cię jednak przyjął -*
chyba, bo nie wiem jeszcze, jak bardzo będziesz cuchnąć.
- Mam cię odwiedzić? Czy lepiej nie?
- Przemyślę to sobie i dam ci znać. Mogę potrzebować
towarzystwa, żeby nie oszaleć. Twój wspaniały pan chirurg mówi, że
nie mogę się przeobrażać, dopóki nie da mi zielonego światła -inaczej
znowu poprzestawiam sobie kości.
Skrzywił się.
- Bądź grzeczny i słuchaj Carlisle'a, to szybciej wyzdrowiejesz.
- Jasne, jasne.
- Ciekawa jestem, kiedy cię trafi. No wiesz, kiedy wpadnie ci w
oko ta twoja jedyna.
scandalous
- Tylko nie rób sobie zbyt wielkich nadziei - doradził mi kwaśno.
- Chociaż rozumiem, że kamień spadłby ci z serca.
- Może tak, a może nie. Pewnie będę uważać, że nie jest dla ciebie
dostatecznie dobra. Ciekawe, jak bardzo będę zazdrosna.
- Tak, to akurat może być zabawne - przyznał.
- Dasz mi znać, tak? Obiecuję, że się stawię.
An43 + Eleonora