STEPHENIE MEYER Zaćmienie

- Nawet o nim nie napomknął. Hej, co z tobą?
Skrzywił się i pokręcił głową.
- Kurczę, a tak na niego liczyłem. Niech to szlag. Twardy
z gościa zawodnik.
Przypomniało mi się, jak Edward pochwalił go rano w namiocie za
brak skrupułów, tyle, że mój ukochany nie był przy tym taki
zagniewany. Czyli Jake wciąż robił sobie nadzieje, wciąż walczył.
Ukłuło mnie to w samo serce.
- Jake - powiedziałam cicho - on nie gra w żadną grę.
- Akurat. Gra tak samo ostro, co ja, tyle, że wie, co robi, a ja nie.
Trudno, jest lepszym manipulatorem ode mnie. To kwestia
doświadczenia - nie miałem tyle czasu, co on na doskonalenie swoich
sztuczek.
- Edward mną nie manipuluje!
- Manipuluje, manipuluje. Kiedy wreszcie otworzysz oczy i
uświadomisz sobie, że nie jest jednak chodzącym ideałem?
- Przynajmniej nie groził, że się zabije, żebym go pocałowała -
odparowałam. Gdy tylko wyrzuciłam z siebie te słowa, zrobiło mi
się głupio. - Przepraszam, nie chciałam. A obiecywałam sobie, że
nie będę do tego wracać.
Wziął głęboki wdech. Kiedy się odezwał, był już spokojniejszy.
- Dlaczego nie?
scandalous
- Bo nie po to tu przyjechałam, żeby cię o coś obwiniać.
- Ale to prawda - stwierdził. - Tak właśnie zrobiłem.
- Wszystko jedno. Nie mam ci tego za złe.
An43 + Eleonora