STEPHENIE MEYER Zaćmienie

Charlie pokręcił głową. - To porządny facet, Bello. Postaram się o tym
nie zapomnieć. Ale nic nie obiecuję - dodał w żartach.
- I nie musisz - mruknęłam.
Stękając, wyprostował nogi.
- Ach, miło wrócić do domu. Nie uwierzyłabyś, jaki dziś był u
Blacków ścisk. Jak do ich saloniku wcisnęło się siedmiu kolegów
Jacoba, to ledwo miałem czym oddychać. Rzuciło ci się może też w
oczy, jakie te quileuckie chłopaki są wielkie?
- Tak, zauważyłam.
Charlie zwrócił wreszcie uwagę na przygnębiony ton mojego głosu.
- Bello, uszy do góry. Według Carlisle'a, ani się obejrzymy, a
Jacob stanie na nogach. Powiedział, że to tylko wygląda tak okropnie.
Zobaczysz, nic mu nie będzie.
Skinęłam jedynie głową.
Kiedy byłam wcześniej w La Push, Jacob wydał mi się taki... dziwnie
kruchy. Wszędzie miał usztywnienia - Carlisle uznał, że gips nie jest
mu potrzebny, skoro kości tak szybko mu się zrasta- ły. I ta blada
twarz, blada i napięta, chociaż przez całą moją wizytę był
nieprzytomny. Tak, mimo całej swojej muskulatury wyglądał na
kogoś bardzo delikatnego. A może to tylko wyobraźnia płatała mi
figle? Wyobraźnia w połączeniu z świadomością, że już niedługo
sama mam zrobić mu krzywdę.
scandalous
Gdyby tylko mógł mnie trafić piorun i rozłupać na dwie połówki! I
najlepiej, żeby było to bardzo, bardzo bolesne. Po raz pierwszy
An43 + Eleonora