STEPHENIE MEYER Zaćmienie

- Tak. Cullenowie wrócili wcześniej niż my. Esme powiedziała
nam, gdzie są Carlisle i Edward.
- Musiałaś bardzo to przeżyć.
- Martwię się o niego. Chcę pojechać do La Push, jak tylko zrobię
obiad.
- Mówiłem ci, że jazda na motocyklu jest niebezpieczna. Mam
nadzieję, że teraz już rozumiesz, że nie było to z mojej strony tylko
ojcowskie przewrażliwienie.
Skinęłam głową i zaczęłam wyciągać różne rzeczy z lodówki. Charlie
rozsiadł się za stołem. Wydawał się być o wiele bardziej rozgadany,
niż to miał w zwyczaju.
- Tylko nie przesadzaj z tym zamartwianiem się o Take'a. Skoro
miał siłę puszczać takie wiązanki, jak go nieśli, to na pewno szybko
wyzdrowieje.
Obróciłam się na pięcie.
- Widziałeś go, jak był przytomny?
scandalous
- O tak, przytomny aż za bardzo. Żałuj, że go nie słyszałaś... Nie,
właściwie dobrze, że cię tam nie było. Uszy więdły, a słyszeli
go chyba wszyscy w promieniu pięciu kilometrów. Nie wiem, gdzie
podłapał takie słownictwo. Mam nadzieję, że przy tobie się pilnuje?
- Dziś miał dobre usprawiedliwienie. W jakim był stanie?
- Był nieźle pokiereszowany. Przynieśli go koledzy. Na szczęście,
są tak samo wielcy, co on, bo inaczej nie wiem, jak by tego dokonali.
Carlisle powiedział, że ma złamaną prawą rękę, prawą nogę i jeszcze
coś - ten cholerny motor tak go przycisnął do ziemi, że na dobrą
An43 + Eleonora