STEPHENIE MEYER Zaćmienie

- Victoria żywiła do Belli urazę - zdradził jej Edward
beznamiętnym tonem.
Jane parsknęła śmiechem - zachwycającym swoją melodyjnością
śmiechem uradowanego dziecka.
- Wasza mała zdaje się wywoływać u przedstawicieli naszej rasy
nadzwyczaj silne reakcje - zauważyła, obdarowując mnie
przepięknym uśmiechem.
Edward zesztywniał. Kiedy na niego zerknęłam, przenosił wzrok ze
mnie z powrotem na Jane.
- Czy mogłabyś tak nie robić? - poprosił ją ze ściśniętym gardłem.
Znowu się zaśmiała.
- Tak tylko sprawdzam. Nic jej nie jest, prawda?
Przeszły mnie ciarki. Byłam głęboko wdzięczna losowi, że nic się nie
zmieniło i owa tajemnicza cecha nadal chroni mnie przed
umiejętnościami Jane. Edward przycisnął mnie mocniej do siebie.
- Cóż - ciągnęła Jane - nie zostało nam wiele do roboty.
Dziwne. Nie jesteśmy przyzwyczajeni do tego, że się nas wyręcza.
No i pluję sobie w brodę, że przegapiliśmy bitwę. Musiał być to
wyjątkowo zajmujący spektakl.
- Tak, a byliście już tak blisko - stwierdził Edward. - Wystarczyło
się tu zjawić pół godziny wcześniej. Mielibyście też wówczas okazję
spełnić swój obowiązek.
scandalous
Słysząc te aluzje, Jane nawet nie mrugnęła.
- Wielka szkoda, że wyszło, jak wyszło, nieprawdaż?
Edward skinął głową. Jego podejrzenia okazały się być słuszne.
An43 + Eleonora