STEPHENIE MEYER Zaćmienie

- Sami? To kto ich stworzył? - spytała ostrzejszym tonem.
- Na imię jej było Victoria - odparł Edward głosem bez wyrazu.
- Było?
Machnął głową i skupiła wzrok na tym, co jej wskazał. Czyżby na
dymie bijącym od stosu w naszym obozowisku? Nie sprawdziłam.
Jane długo patrzyła na wschód, a potem na powrót zainteresowała się
bliższym jej ogniskiem.
- Czyli osiemnastu plus Victoria, tak?
- Zgadza się. Miała też jednego przy sobie - nie był taki młody,
jak te tutaj, ale nie miał więcej niż rok.
- Zatem dwudziestu. - Była pod wrażeniem. - Kto zajął się
Victoria?
- Ja - przyznał Edward.
Zmrużyła oczy, ale zrezygnowała z dalszych pytań, skupiła się na
jeńcu.
- Ty tam, jak masz na imię? - zawołała.
Jej martwy głos zabrzmiał bardziej szorstko niż kiedykolwiek.
Nowonarodzona zacisnęła usta i posłała jej złowrogie spojrzenie. Jane
uśmiechnęła się do niej uroczo.
scandalous
Z ust dziewczyny dobył się przeciągły przenikliwy krzyk, a jej ciało
wygięło się w łuk, sztywniejąc w nienaturalnej pozie. Spojrzałam w
bok, walcząc z chęcią zatkania sobie uszu, i zacisnęłam zęby, żeby nie
zwymiotować. Krzyk przybrał na sile. Spróbowałam skoncentrować
się na twarzy nadzwyczaj opanowanego Edwarda, ale przypomniało
mi się, jak Jane torturowała jego samego, co tylko wzmogło mdłości,
An43 + Eleonora