STEPHENIE MEYER Zaćmienie

Ból i lęk osłabły. Odnalazłam drogę do swojego ciała i zatrzepotałam
powiekami.
- Dzięki Bogu - westchnął. Pocałował mnie delikatnie w usta.
- Edward...
- Jestem przy tobie.
Nakazałam swoim powiekom się otworzyć. Wpatrywała się we mnie
para złocistomiodowych oczu.
- Jacob się wyliże?
- Wyliże się - obiecał.
Przyjrzałam mu się uważnie, żeby upewnić się, że mnie nie zwodzi,
ale nie doszukałam się niczego, co wzbudziłoby moje podejrzenia.
- Sam go badałem - wtrącił Carlisle.
Odwróciłam głowę - od twarzy doktora dzielił mnie tylko metr. Jego
mina, choć pełna powagi, dodała mi otuchy. Nie sposób było mu nie
wierzyć.
- Jego życiu nie grozi żadne niebezpieczeństwo. Dochodzi do
siebie w niesamowitym tempie. Część jego obrażeń jest wprawdzie
na tyle poważna, że zajmie mu to parę dni, ale i tak to rewelacyjna
prognoza. Gdy tylko załatwimy to, co mamy tu do załatwienia,
zrobię wszystko, co w mojej mocy, żeby mu pomóc. Na razie, przy
wsparciu Sama, usiłuje zmienić się w człowieka. Ułatwi mi to
zadanie. - Doktor uśmiechnął się odrobinę. - Nigdy nie szkoliłem się
na weterynarza.
- Co mu się stało? - spytałam słabym głosem. - Co to za poważne
obrażenia?
scandalous
An43 + Eleonora