STEPHENIE MEYER Zaćmienie

Dopiero kiedy wymówił to imię, uzmysłowiłam sobie, że nie ma na
myśli siebie i Setha. Nie atakowała ich żadna niewidoczna siła. Tym
razem kryzys miał miejsce daleko stąd.
Używał liczby mnogiej.
Spaliłam już cały swój zapas adrenaliny - mojemu organizmowi nic
już nie zostało. Osunęłam się na ziemię, ale mój ukochany złapał
mnie, zanim upadłam. Wziąwszy mnie w ramiona, zerwał się na
równe nogi.
- Seth! - krzyknął.
Wilk, nadal w boleściach, siedział przyczajony ze sprężonymi
mięśniami. Wyglądał tak, jakby zamierzał lada moment rzucić się
pędem w las.
- Nie ma mowy! - zarządził Edward. - Wracasz prosto do domu!
W tej chwili!
Seth pisnął i pokręcił przecząco łbem.
- Seth, zaufaj mi.
Basior spojrzał mu głęboko w oczy. Wstał, obrócił się i ani się
obejrzałam, zniknął wśród drzew niczym duch.
Edward przytulił mnie sobie mocniej do piersi, a potem sam też puścił
się biegiem przez las, wybierając jednak inną ścieżkę. Niebo
przesłoniła mroczna plątanina gałęzi.
scandalous
- Co się stało? — wykrztusiłam z trudem przez ściśnięte gardło. -
Co się stało Samowi? Dokąd biegniesz? Co się dzieje?
- Musimy jak najszybciej znaleźć się na polanie — wyjaśnił mi
ściszonym głosem. — To żadna niespodzianka — wiedzieliśmy, że z
An43 + Eleonora