STEPHENIE MEYER Zaćmienie

Wilkołak rzucił się na wampira z siłą kuli do wyburzania budynków i
wepchnął go pomiędzy drzewa. Znikli mi z oczu. Potworne wrzaski,
które zagłuszały od czasu do czasu metaliczne zgrzyty, po chwili
urwały się raptownie i panującą w lesie ciszę zakłócał odtąd tylko
odgłos rozszczepianej skały.
Victoria może nie odprowadziła Rileya wzrokiem, ale zdawał się być
świadoma, że została sama na placu boju. Choć z jej oczu biło
rozczarowanie, zaczęła ostrożnie odsuwać się od Edwarda tyłem, a
rzuciwszy mi ostatnie, tęskne spojrzenie, przyspieszyła.
- Nie odchodź - poprosił ją słodko mój ukochany. - Zostań jeszcze
troszkę.
Obróciła się na pięcie i puściła biegiem, jak strzała wypuszczona z
łuku.
Ale Edward był szybszy — tak szybki jak karabinowy nabój.
Dopadł jej niechronionych pleców na skraju polanki. Był to ostatni
krok w ich wspólnym tańcu.
Jego wargi musnęły jej szyję, jakby chciał ją pocałować. Trudno było
uwierzyć, że tak nie jest w istocie - jeśli krzyknęła, jeśli warknął,
utonęło to w kakofonii rodem z kamieniołomu. Akt prze mocy zdawał
się być pieszczotą.
scandalous
A potem płomienne pukle przestały być częścią Victorii. Spadłszy na
ziemię, podskakując jak piłka, poturlały się w las.
25 Lustro
An43 + Eleonora