STEPHENIE MEYER Zaćmienie

zdeformowaną ręką, ale Seth w porę zrobił unik - zważywszy na jego
rozmiary, poruszał się nadzwyczaj zwinnie.
Victoria wycofywała się teraz zygzakiem wśród drzew ku najbardziej
oddalonego ode mnie skraju polanki. Była rozdarta - nogi ciągnęły ją
do ucieczki, ale nadal nie mogła oderwać ode mnie oczu, tak na nią
działałam. Widziałam, że chęć odebrania mi życia walczy w niej z
instynktem samozachowawczym.
Edward także to widział.
- Victorio, nie odchodź - zamruczał, używając tego samego
hipnotyzującego tonu, co przy Rileyu. - Już nigdy nie będziesz
miała takiej szansy.
Syknęła na niego, znowu obnażając zęby, ale najwyraźniej nie była w
stanie mnie sobie odpuścić.
- Wymknąć możesz mi się później - zapewnił ją. - Będziesz
miała na to dużo czasu. To właśnie na tym polega twój talent, prawda?
To dlatego James lubił mieć cię w pobliżu. Jeśli się prowadzi zabójcze
scandalous
gry, warto mieć przy sobie kogoś takiego. Partnera o niezawodnym
instynkcie ucieczki. Nie powinien jechać do Phoenix sam — mógłby
skorzystać z twoich umiejętności, kiedy go tam dopadliśmy.
Spomiędzy jej warg dobyło się warknięcie.
- Tylko dlatego zabiegał o twoje względy. Głupio marnować
tyle energii na pomszczenie kogoś, kto dbał o ciebie mniej niż
myśliwy o swojego konia. Byłaś dla niego tylko narzędziem. Kto jak
kto, ale ja powinienem o tym wiedzieć.
Uśmiechnął się ironicznie i poklepał się po skroni.
An43 + Eleonora