STEPHENIE MEYER Zaćmienie

Półtora metra ode mnie olbrzymi wilk, kłapiąc zębiskami, szarpał
wijącego się pod nim wampira. Coś białego i twardego uderzyło o
skałę u moich stóp. Cofnęłam się ze wstrętem.
Victoria nawet nie spojrzała na chłopaka, któremu chwilę wcześniej
wyznawała miłość. Nadal świdrowała mnie wzrokiem. Była tak
poruszona tym, co się wydarzało, że wyglądała, jakby odchodziła od
zmysłów.
- Nie - powtórzyła, kiedy Edward zaczął przemieszczać się w jej
stronę, zasłaniając mnie swoim ciałem.
Riley był nieco sponiewierany, ale udało mu się podnieść i
kopniakiem karateki trafić w bark Setha. Moich uszu doszedł chrzęst
skruszonej kości. Wilk odskoczył w tył i zaczął okrążać blondyna,
kulejąc, ten zaś obracał się powoli z otwartymi ramionami, gotowy
zgnieść przeciwnika w śmiertelnym uścisku. Chyba brakowało mu
kawałka jednej z dłoni...
Zaledwie kilka metrów od nich „tańczyła" druga para -Edward i
scandalous
Victoria. Ci się już nie okrążali, bo mój ukochany nie pozwalał
wampirzycy się do mnie zbliżyć, więc przesuwała się tylko to w
prawo, to w lewo, próbując go przechytrzyć. Idealnie skoncentrowany
powtarzał po niej z gracją każdy ruch, a wreszcie zaczął ją o ułamek
sekundy wyprzedzać, wychwytując z jej myśli intencje.
Natarłszy na Rileya z boku, Seth oderwął od jego ciała kolejny
fragment — rozległ się nieprzyjemny zgrzyt, po czym ciężka biała
bryła wystrzeliła w powietrze, by upaść w głębi lasu z głuchym
łomotem. Blondyn zaryczał wściekle i zamachnął się swoją
An43 + Eleonora