STEPHENIE MEYER Zaćmienie

pomaga jej z nim skończyć. Paul i Jacob dorwali następnego, ale
pozostali są już bardziej uważni. Nie mają pojęcia, pod co nas
podpiąć. Obie strony pozorują teraz ataki... Nie, niech Sam dowodzi.
Nie wchodźcie im w drogę — mruknął. -Rozdzielcie ich - niech nie
mogą chronić sobie nawzajem tyłów. Seth pisnął.
- Tak lepiej - ucieszył się Edward. - Zagońcie ich na polanę.
Siedząc myśli sfory, mimowolnie napinał mięśnie, stosownie
do ruchów, które wykonywałby, gdyby też walczył. Wciąż trzymał
mnie za rękę - wplotłam palce w jego własne.
Cisza, która znienacka zapadła, była dla mnie jedynym ostrzeżeniem.
Głośny świst oddechu Setha zniknął, a ponieważ się w niego
wsłuchiwałam, zarejestrowałam to od razu.
Też wstrzymałam oddech, bo zorientowałam się, że Edward zastygł u
mojego boku w bryłę lodu, i tak się przestraszyłam, że zapomniałam o
własnych płucach.
O, nie. Nie. Nie!
Kto zginął - jeden z wilków, czy jeden z naszych? Tak czy siak, jeden
z moich, bo wszyscy byli moi. Moi najmilsi... Którego z nich
straciłam?
Nawet nie zauważyłam, jak to się stało, ale nagle okazało się, że stoję
na wyprostowanych nogach wśród strzępów materiału, które jeszcze
przed chwilą tworzyły dach i ściany namiotu. Czyżby to Edward go
rozerwał? Ale po co?
scandalous
Zamrugałam, oślepiona jaskrawym światłem. Nie widziałam nic prócz
Setha, którego pysk znajdował się zaledwie kilkanaście centymetrów
An43 + Eleonora