STEPHENIE MEYER Zaćmienie

- W odróżnieniu od Jacoba, ja potrafię być szlachetny, Bello.
Nie zamierzam zmuszać cię do tego, żeby wybierała pomiędzy nami
dwoma. Chcę, żebyś była szczęśliwa. Weź ze mnie, co tylko chcesz,
albo i nic, jeśli tylko taka jest twoja wola. Nie czuj się do niczego
wobec mnie zobowiązana, kiedy będziesz podejmować decyzję.
Odepchnęłam się od podłogi, żeby jak najszybciej przybrać pozycję
siedzącą.
- Do jasnej cholery, przestań! - wrzasnęłam.
Otworzył szeroko oczy ze zdumienia.
- Nie rozumiesz mnie. Nie próbuję ciebie pocieszyć - naprawdę,
mówię po prostu to, co myślę.
- Wiem - jęknęłam. - Tylko, co z walką o mnie? Nie gadaj mi tu o
szlachetnym poświęcaniu się, tylko walcz!
- Jak? - spytał. Smutek zmienił jego oczy w oczy starca.
Wdrapałam mu się na kolana i objęłam go ramionami.
- Nie obchodzi mnie to, że jest zimno. Nie obchodzi mnie to,
że cuchnę jak pies. Spraw, żebym zapomniała, jaka jestem okropna.
Żebym zapomniała o nim. Żebym zapomniała, jak się nazywam.
Zawalcz o mnie!
Nie czekałam, aż coś postanowi — ani aż mnie odepchnie, mówiąc, że
nie jest zainteresowany takim okrutnym, nielojalnym potworem jak ja.
Przywarłam do niego i przycisnęłam łapczywie swoje usta do jego
chłodnych warg.
- Ostrożnie, skarbie - mruknął, wymykając mi się.
- Żadnego ostrożnie.
scandalous
An43 + Eleonora