STEPHENIE MEYER Zaćmienie

Nie jestem na ciebie zły, kochanie. Jacob jest bardziej przebiegły, niż
przypuszczałem. Żałuję tylko, że sama go poprosiłaś.
- Edward... - szepnęłam w szorstki nylon. - Tak mi... Nie wiem...
- Cii. - Znowu mnie pogłaskał, kojąc moje stargane nerwy. -Nie to
miałem na myśli. I tak by cię pocałował, nawet gdybyś nie połknęła
haczyka, tyle, że tak nie mam wymówki, żeby móc mu złamać
szczękę. A sprawiłoby mi to ogromną przyjemność.
- Gdybym nie połknęła haczyka? - powtórzyłam z
niedowierzaniem.
- Bello, naprawdę uwierzyłaś, że jest taki szlachetny? Że
odszedłby w blasku chwały, dobrowolnie robiąc dla mnie miejsce?
Uniosłam powoli głowę i spojrzałam Edwardowi prosto w oczy.
Dostrzegłam w nich jedynie wyrozumiałość i cierpliwość, a nie
wstręt, na który sobie zasłużyłam.
- Tak, uwierzyłam mu - przyznałam, uciekając wzrokiem
w bok.
Nie byłam nawet na Jacoba wściekła - w moim ciele nie było już
miejsca na więcej nienawiści prócz tej, którą czułam do samej siebie.
Edward znowu cicho się zaśmiał.
- Taki kiepski z ciebie kłamca, że dajesz się nabrać każdemu, kto
jest choć odrobinę bardziej uzdolniony.
- Dlaczego nie jesteś na mnie zły? - zaprotestowałam. - Dlaczego
mnie nie nienawidzisz? A może jeszcze nie wysłuchałeś tej historii do
końca?
scandalous
An43 + Eleonora