STEPHENIE MEYER Zaćmienie

Nie ostrzegł mnie żaden dźwięk — poczułam nagle, że chłodna dłoń
Edwarda głaszcze mnie po skołtunionych włosach. Zżerana przez
wyrzuty sumienia, zadrżałam pod jego dotykiem.
- Nic ci nie jest? - spytał z troską.
- Nie. Chcę umrzeć.
- Nigdy na to nie pozwolę. Jęknęłam głośno.
- Być może zaraz zmienisz zdanie.
- Gdzie Jacob?
- Poszedł się bić - wymamrotałam w podłogę.
Mój przyjaciel opuścił obozowisko w wyśmienitym nastroju. Kiedy w
biegu zawołał wesoło: „niedługo wrócę", trząsł się cały, szykując się
do przemiany. Teraz już cala wataha wiedziała o mojej hańbie.
Kręcący się za płachtą namiotu Seth Clearwater znał każdy wstydliwy
szczegół.
Edward zamilkł na dłuższy moment.
- Och - wyrwało mu się w końcu.
Usłyszawszy ton jego głosu, pożałowałam gorzko, że lawina się
spóźniała. Zerknęłam na niego. Tak jak się tego spodziewałam, miał
nieobecny wzrok, bo słuchał relacji z czegoś, czego wstydziłam się
tak bardzo, że najchętniej zapadłabym się pod ziemię. Na powrót
ukryłam twarz w śpiworze.
scandalous
Zamarłam, bo Edward zaśmiał się cicho.
- A sądziłem, że to ja stosuję niedozwolone chwyty - powiedział z
podziwem zmieszanym z odrazą. — Przy nim to ja jestem święty. —
Pogłaskał mnie po fragmencie policzka nie przykrytym materiałem. -
An43 + Eleonora