STEPHENIE MEYER Zaćmienie

- Jesteś pewna, że chcesz, żebym wrócił? A może tak naprawdę
wolałabyś, żebym zginął?
Gniew rozlał się po mnie z taką siłą, jakbym dopiero, co dostała w
twarz. Tego było za wiele - nie przestrzegał żadnych zasad.
Koniec dobroci dla zwierząt! Ignorując ból przeszywający moją prawą
dłoń, złapałam obiema rękoma tyle kruczoczarnych włosów, ile tylko
mieściło mi się w garściach, i spróbowałam go od siebie odciągnąć.
Tyle, że mylnie to zinterpretował.
Był zbyt wytrzymały, żeby zorientować się, że chcę sprawić mu ból i
tym samym powstrzymać. Moje rozeźlenie wziął za objaw
namiętności. Pomyślał, że oto w końcu odpowiadam na jego
pieszczoty.
Dysząc ciężko, wpił się znowu w moje wargi, a palce zacisnął mi
jeszcze mocniej w talii.
Jeśli mój wcześniejszy przypływ gniewu rozluźnił i tak już słaby
chwyt, którym czepiałam się samokontroli, to niespodziewany odzew
Jacoba na moje domniemane podniecenie wytrącił mi ją z rąk.
Gdybym wyczuła jedynie, że triumfuję, być może mogłabym mu się
oprzeć, ale bezbronność kryjąca się za tym wybuchem niekłamanej
radości zupełnie przygasiła moją determinację. Mózg odłączył mi się
od ciała i ani się obejrzałam, całowałam Jacoba z taką samą
gorliwością, co on mnie. Wbrew wszystkiemu, moje wargi złapały ten
sam rytm, by wypróbowywać nieznane sobie ewolucje. Nie musiałam
przy nim na nic uważać, a on z pewnością na nic nie uważał przy
mnie.
scandalous
An43 + Eleonora