STEPHENIE MEYER Zaćmienie

Dziwny błysk w jego oczach zaniepokoił mnie na żarty. Jacob zerknął
na słońce, a potem posłał mi pogodny uśmiech.
- Szykuje się niezła bitwa. Nie sądzę, żebym miał kłopot
z opuszczeniem tej bajki.
Jego słowa zatopiły się w mój mózg, jedno po drugim, zapierając mi
dech w piersiach. Pomimo że planowałam usunąć Jacoba z mojego
życia, nie brałam pod uwagę, że może potraktować moją propozycję
aż tak dosłownie.
- O Boże, Jake - wykrztusiłam. Zaczęły mi się trząść kolana. -
Chyba nie mówisz poważnie. Nie rób tego, opamiętaj się, błagam.
- A co za różnica? Tak będzie dla wszystkich najwygodniej. Nie
będziesz się musiała wyprowadzać...
- Przestań! - krzyknęłam. - Nie, nie możesz...
- A jak mnie powstrzymasz? - zadrwił, uśmiechając się, żeby
złagodzić swój ton.
Gdybym była w stanie się ruszyć, padłabym przed nim na kolana.
- Jacob, błagam, zostań.
- Daj spokój z tym swoim „zostań". Najpierw ominie mnie cała
zabawa, a jak tylko dojdziesz do wniosku, że jestem już bezpieczny,
to zaraz się zmyjesz ze swoją pijawką. Mam zostać? Chyba żartujesz.
- Nie zmyję się. Zmieniłam zdanie. Coś razem wymyślimy.
Osiągniemy kompromis. Nie idź tam, proszę!
- Kłamiesz.
scandalous
- Nie kłamię. Wiesz, że jestem w tym beznadziejna. Popatrz mi
prosto w oczy. Jeśli zostaniesz, to ja też zostanę.
An43 + Eleonora