STEPHENIE MEYER Zaćmienie

- A co, jeśli nie chcę, żebyś wyjechała? Co, jeśli wolałbym, żebyś
została, choćby i samolubna? Czy nie mam nic do powiedzenia, skoro
o moje dobro tu chodzi?
- Tak nie można, Jacob. Źle postąpiłam, że nie pożegnałam się z
tobą grzecznie, gdy tylko dowiedziałam się, że przyjaźń ci nie
wystarcza. To będzie droga przez mękę. W kółko będę ci sprawiać
ból. Nie chcę już cię więcej ranić. Nienawidzę siebie za to.
Mój głos zadrżał i przeszedł w dyszkant. Jacob westchnął.
- Nie musisz mówić nic więcej. Rozumiem.
Chciałam mu powiedzieć, jak bardzo będę za nim tęsknić, ale
ugryzłam się w język. Tylko pogorszyłabym sprawę.
Zapadła cisza. Jacob stał z wzrokiem wlepionym w ziemię i musiałam
się powstrzymywać, żeby go nie objąć i nie zacząć pocieszać.
Spojrzał na mnie.
- Nie tylko ty jesteś zdolna do poświęcenia - oświadczył
z uczuciem. - Ja też mogę włączyć się do tej gry.
- Co takiego?
- Sam zachowywałem się nieraz po chamsku. Komplikowałem,
zamiast ułatwiać. Mogłem odejść z honorem już na samym początku,
a tak też cię raniłem.
- Ale z mojej winy.
- Bella, nie pozwolę ci wziąć wszystkiego na siebie - ani całej
winy, ani całej chwały. Wiem, jak odkupić swoje grzechy.
- Odkupić swoje grzechy?
scandalous
An43 + Eleonora