STEPHENIE MEYER Zaćmienie

Edward wyłonił się zza drzew pierwszy, z nieokreślonym wyrazem
twarzy. Kiedy wyszedł z cienia, jego skóra zaiskrzyła w słońcu tak
samo śnieg. Seth pomaszerował się z nim przywitać, patrząc na niego
pytająco. Mój ukochany pokiwał głową i zmartwiony zmarszczył
czoło.
— Tak, jeszcze tylko tego nam potrzeba — mruknął do siebie,
zanim zwrócił się do basiora. — Chyba nie powinniśmy być
zaskoczeni. Ale najprawdopodobniej to się zbiegnie w czasie z bitwą.
Przekaż Samowi, żeby poprosił Alice o dokładniejsze określenie,
o której to będzie miało miejsce.
Seth pochylił łeb ku ziemi, żeby zaraz go szybko podnieść.
Najchętniej bym po wilczemu warknęła - no tak, teraz to już umiał się
normalnie komunikować! Podenerwowana, odwróciłam głowę i aż
podskoczyłam, bo okazało się, że doszedł do nas Jacob.
Stal do mnie plecami, bo obserwował drogę, którą przyszedł. Czując
się coraz bardziej spięta, zaczekałam, aż się odwróci. -Bella...
Edward znalazł się nagle koło mnie. Wpatrywał się we mnie z
widoczną troską - jego hojność i wyrozumiałość nie znały granic.
Nigdy tak bardzo na niego nie zasługiwałam.
- Pojawiły się pewne komplikacje - powiedział, kontrolując swój
ton. - Wezmę teraz Setha na bok i spróbuję wszystko wy prostować.
Nie odejdę daleko, ale nie będę też podsłuchiwał.
Wiem, że nie chcesz publiczności, niezależnie od tego, co
postanowisz.
scandalous
Tylko pod sam koniec w jego głosie dało się słyszeć ból.
An43 + Eleonora