STEPHENIE MEYER Zaćmienie

jego skórą. Zatrzymał mnie dopiero wtedy, kiedy na kilkanaście
metrów zagłębiłam się w pogrążonym w półmroku lesie.
Złapał mnie za lewy nadgarstek. Próbowałam go wyszarpnąć, ale tym
razem Edward trzymał mocno.
- Nie możesz za nim pójść, nie dzisiaj - zaraz zacznie się bitwa.
Zresztą nikomu byś nie pomogła, gdybyś się zgubiła.
Wykręcałam rękę, mimo że nie miało to sensu.
- Przepraszam, Bello - szepnął. - Przepraszam za to, co zrobiłem.
- Nic nie zrobiłeś. To moja wina. To ja wszystko schrzaniłam.
Mogłam... Kiedy Jacob... Nie powinnam...
Rozszlochałam się bezsilnie. -Bello... Bello...
Przyciągnął mnie do siebie. Moje łzy wsiąkały mu w koszulę.
- Powinnam była... powiedzieć mu... powinnam była...
powiedzieć...
Co? Jakimi słowami bym to naprawiła?
- To straszne, że... że właśnie tak się o tym dowiedział...
scandalous
- Czy mam spróbować go zawrócić, żebyście mogli
porozmawiać? Jest jeszcze trochę czasu.
Edward starał się to ukryć, ale cierpiał razem ze mną. Skinęłam
głową, nie śmiejąc spojrzeć mu w oczy.
- Zostań przy namiocie. Zaraz wracam.
Jego ramiona znikły. Oddalił się tak szybko, że kiedy po sekundzie
podniosłam wzrok, okazało się, że jestem sama.
Znowu się rozpłakałam. Raniłam dziś wszystkich dookoła. Czy
potrafiłam jeszcze się czegoś tknąć, tak by tego nie zepsuć?
An43 + Eleonora