STEPHENIE MEYER Zaćmienie

- Ponieważ twój przenośny grzejnik doszedł do wniosku, że
więcej nie wytrzyma - odpowiedział mi z opóźnieniem Edward. -
I po naszym przymierzu - dodał tak cicho, że nie byłam pewna
czy naprawdę powiedział właśnie to.
- Jacob nas słuchał - szepnęłam. Nie było to pytanie. -Tak.
- I wiedziałeś o tym.
- Tak.
Wpatrywałam się w ścianę namiotu niewidzącymi oczami.
- Nigdy nie obiecywałem, że będę walczył o ciebie fair -
przypomniał mi. - Zasłużył sobie na to, żeby wiedzieć.
Ukryłam twarz w dłoniach.
- Zła jesteś na mnie? — spytał.
- Na ciebie nie. To swoim zachowaniem jestem przerażona.
- Nie zadręczaj się - poprosił.
- Tak - powiedziałam z sarkazmem. - Powinnam oszczędzał siły,
żeby móc mu jeszcze jakoś dołożyć. Niech się zupełnie załamie
- Wiedział, co robi.
- A co to ma do rzeczy? - Mruganiem powstrzymywałam falę łez i
było to doskonale słychać w moim głosie. - Myślisz, że obchodzi
mnie to, czy jest w tym jakaś sprawiedliwość, albo czy do statecznie
dużo razy go ostrzegliśmy? Ja mu sprawiam ból. Star czy, że otworzę
usta i bach, znowu go ranie. - Mówiłam córa: głośniej, coraz bardziej
histerycznie. - Jestem okropna.
Przytulił mnie do siebie.
- Wcale nie.
scandalous
An43 + Eleonora