STEPHENIE MEYER Zaćmienie

- Nie, nie, owszem, ale zaskoczyło mnie to, że i ty ją wybrałaś. O
ile dobrze pamiętam, byłaś przekonana, że kierują mną wyłącznie
wyrzuty sumienia i dam drapaka, gdy tylko samolot wyląduje.
- Zgadza się. - Uśmiechnęłam się. - Ale przynajmniej byłeś przy
mnie.
Pocałował moją głowę.
- Kochasz mnie bardziej, niż na to zasługuję.
Rozbawił mnie tym bzdurnym stwierdzeniem.
- A trzecia byłaby pierwsza noc po powrocie z Wioch —
kontynuowałam Tak, moja też. Byłaś taka zabawna.
- Zabawna? - obruszyłam się.
- Nie miałem pojęcia, że miewasz takie realistyczne sny.
Musiałem cię przekonywać całą wieczność, żebyś uwierzyła mi, że
nie śpisz.
- Do dzisiaj nie jestem tego taka pewna - przyznałam. - Zawsze
wydawałeś mi się zbyt idealny, żeby być prawdziwy. Teraz twoja
kolej. Zgadłam twoje pierwsze miejsce?
- Nie, na pierwszym jest przedwczorajsza, kiedy zgodziłaś się
wreszcie za mnie wyjść.
Na mojej twarzy pojawił się grymas.
- Co, sama nie brałaś jej pod uwagę?
Pomyślałam o tym, jak mnie wtedy całowali i co osiągnęłam -
zmieniłam więc zdanie.
scandalous
An43 + Eleonora