STEPHENIE MEYER Zaćmienie

przypomnieć, co mi się śniło ani czy w ogóle coś mi śniło, więc nie
miałam jak tego wydedukować.
- Co wygadywałam przez sen dzisiaj w nocy? — wyszeptałam
nieśmiało.
Wzruszył tylko ramionami. Skrzywiłam się.
- Aż tak było źle?
- Nie, nie. - Westchnął.
- Powiedz mi, proszę.
- Głównie powtarzałaś moje imię, jak ci się to często zdarza.
- No to ujdzie - przyznałam, mając się jednak na baczności.
- Ale pod koniec zaczęłaś mamrotać coś w rodzaju „Och, Jacob.
Gdzie jest mój Jacob". - Edward mówił szeptem, ale i tak
słyszałam w jego głosie ból. — Cóż, twój Jacob był wniebowzięty.
Wyciągnęłam szyję, żeby móc pocałować go w krawędź szczęki. Nie
byłam w stanie spojrzeć mu w oczy, bo wpatrywał się w sufit
namiotu.
- Wybacz - powiedziałam. - Tak ich sobie rozróżniam.
- Kogo rozróżniasz?
- Doktora Jekylla i pana Hyde'a - wyjaśniłam. - Jest dwóch
Jacobów: „mój" Jacob, ten, którego lubię, i ten drugi, który
doprowadza mnie do szalu.
scandalous
- No tak. - Chyba podniosłam go nieco na duchu. - A jaka jest
twoja druga najlepsza noc? - wrócił do tematu.
- Powrót do domu z Włoch. Edward ściągnął brwi.
- Nie jest na twojej liście? — zdziwiłam się.
An43 + Eleonora