STEPHENIE MEYER Zaćmienie

Czując mój dotyk, Jacob zaczął się uspokajać. Dygotanie ustępowało,
ale nadal obnażał zęby i świdrował Edwarda rozwścieczonym
spojrzeniem. Seth nie przestawał warczeć — nie przerywał ani na
moment, co było tym bardziej przerażające, że w namiocie zapadła
nagle cisza.
Zaczekałam, aż Jacob wreszcie na mnie zerknął.
- Nic ci nie jest? - spytałam.
- Jasne, że nie! - syknął.
Przeniosłam wzrok na Edwarda. Wciąż rozogniony, śmiało patrzył mi
prosto w oczy.
- Co to miało być? Powinieneś go przeprosić. Zdegustowany,
zmarszczył nos.
- Chyba żartujesz - o mało nie połamał ci żeber!
- Bo zrzuciłeś go na podłogę! Nie zrobił tego celowo i nic mi
się nie stało.
Edward żachnął się, ale pokonując wewnętrzny opór, spojrzał na
Jacoba. Obaj wciąż nie byli do siebie pokojowo nastawieni.
- Przepraszam.
- Przeprosiny przyjęte - odparł Jacob nieco szyderczym tonem.
Było zimno, ale już nie tak bardzo, jak w nocy. Wsadziłam sobie
dłonie pod pachy.
- Masz.
Edward podniósł z ziemi kurtkę i otulił nią tę, którą miałam już na
sobie.
- To Jacoba - zaoponowałam.
scandalous
An43 + Eleonora