STEPHENIE MEYER Zaćmienie

- Może byś mi tak pomógł? - zwróciłam się do Edwarda.
Uśmiechnął się.
- Mam odciągnąć od ciebie jego ręce?
- Nie trzeba. Po prostu mnie uwolnij, bo dostanę tutaj udaru
z przegrzania.
Edward rozpiął zamek jednym raptownym ruchem. Jacob wypadł na
ziemię, uderzając nagimi plecami o lodowatą podłogę namiotu.
- Hej! - jęknął, otwierając oczy. Instynktownie przesunął się
na śpiwór, byle jak najdalej od zimna, zapominając w zaspaniu
o mojej obecności. Pod jego ciężarem cały mój zapas powietrza
opuścił mi płuca w jednym stęknięciu.
A potem nagle nic mnie już nie przygniatało, za to zatrząsł się namiot,
bo Jacob wleciał w jeden z jego masztów.
Zewsząd dobiegło mnie groźne warczenie. Edward kucał przede mną,
gotowy do skoku — nie widziałam jego twarzy, ale od tego, co
wychodziło z jego gardła, włos jeżył się na głowie. Jacob przybrał
podobną pozycję, a jego ciałem wstrząsały gwałtowne dreszcze. Na
zewnątrz odbijały się od skał porykiwania wzburzonego Setha.
- Przestańcie, ale to już! - wrzasnęłam, pospiesznie przeczołgując
się na środek namiotu, żeby znaleźć się pomiędzy nimi.
Miejsca było tak mało, że nie musiałam nawet prostować rąk, żeby
obu przyłożyć dłoń do piersi.
Edward objął mnie w talii, chcąc wynieść mnie na zewnątrz.
- Ani mi się waż - ostrzegłam go.
scandalous
An43 + Eleonora