STEPHENIE MEYER Zaćmienie

- Przydarzyło mi się to dwa razy. — Edward zaczął mówić
wolniej niż zazwyczaj. — Kędy po raz pierwszy przyszło mi do
głowy, że mógłbym ją opuścić... Ta myśl była nawet do zniesienia. To
dlatego, że sądziłem, że o mnie zapomni i będzie tak, jakby nigdy
mnie nie spotkała. Trzymałem się od niej z daleka przez ponad pół
roku, przez ponad pół roku dotrzymywałem słowa i nie wtrącałem się
w jej życie. Było ciężko - walczyłem ze sobą, ale wiedziałem, że nie
wygram. Wymyśliłem, że wrócę tylko po to, żeby... żeby sprawdzić,
czy wszystko w porządku. Tak bym się w każdym razie przed sobą
usprawiedliwiał. Gdybym zastał ją szczęśliwą... Wmawiałem sobie,
że umiałbym zostawić ją wtedy w spokoju.
Ale nie była szczęśliwa. A ja bym został. Gdybyś miał wątpliwości,
tak właśnie mnie przekonała do tego, żebym został z nią dzisiaj.
Zastanawiałeś się wcześniej, jakim cudem mnie przekonała... i
dlaczego tak bardzo to sobie wyrzuca. Przypomniała mi, jak się czuła
po tym, jak ją zostawiłem - jak nadal się czuje, kiedy czasem
zostawiam ją samą. Ma wyrzuty sumienia, że sięgnęła po ten chwyt,
ale taka jest prawda - nigdy jej tego nie wynagrodzę, ale i nigdy nie
przestanę starać się jej tego wynagrodzić.
Jacob albo zamyślił się nad tym, co usłyszał, albo się na moment
zdekoncentrował.
scandalous
- A za drugim razem - kiedy myślałeś, że nie żyje? - szepnął.
- Tak - Edward odpowiedział na inne jego pytanie. - Nic
dziwnego, że tak byś to odbierał. Biorąc pod uwagę to, jak nas
An43 + Eleonora