STEPHENIE MEYER Zaćmienie

- Żebyś wiedział, że cię posłucham. Tak mi tu wygodnie...
Edward nie zareagował.
Wolałabym, żeby przestali rozmawiać o mnie, jakby mnie tam nie
było, ale nie chciało mi się już o to prosić. Nie byłam zresztą do końca
przekonana, czy to jeszcze jawa.
- Może - odpowiedział Edward na kolejne pytanie rywala.
- Ale nie będziesz się wymigiwał?
- Zapytaj, to się dowiesz.
Chyba miał to być dowcip, ale nie znałam jego kontekstu.
- Ty możesz zaglądać mi do głowy, to daj sobie dziś zajrzeć do
swojej dla odmiany - zaproponował Jacob. - Tak będzie bardziej fair.
- Tyle masz tych pytań. Które na pierwszy ogień?
- Sądzę, że zżera cię zazdrość. Ta twoja niewzruszona pewność
siebie to tylko fasada. No, chyba że nie posiadasz żadnych uczuć.
- Nie zaprzeczę, masz rację. — Edward nie wydawał się już być
rozbawiony. - Teraz, na przykład, czuję się tak fatalnie, że ledwo
kontroluję swój głos. A jak nie widzę Belli, bo jest z tobą, jest jeszcze
gorzej. Dużo o tym myślisz? Trudniej ci się skoncentrować, kiedy jej
przy tobie nie ma?
scandalous
- I tak, i nie. - Edward dotrzymywał słowa i starał się być szczery.
- Mój umysł nie działa tak, jak twój. Potrafię myśleć o wielu rzeczach
naraz. Oczywiście, oznacza to, że zawsze mogę o tym myśleć, zawsze
mogę zastanawiać się, gdzie jest Bella myślami, kiedy milknie.
Na moment zapadła cisza. To Jacob zadawał kolejne pytanie.
An43 + Eleonora