STEPHENIE MEYER Zaćmienie

- Wargi masz wciąż sine - zauważył. - Może też ci je rozgrzać?
Tylko powiedz.
Edward westchnął ciężko.
- Zachowuj się — mruknęłam do Jacoba, przyciskając twarz do
jego barku. Wzdrygnął się znowu, bo czoło także miałam zimne.
Uśmiechnęłam się, zadowolona, że odpłaciłam mu pięknym za
nadobne.
W śpiworze zdążyło się już zrobić przytulnie. Ciepło zdawało się
płynąć do mnie ze wszystkich stron - być może, dlatego, że Jacob był
taki ogromny. Ściągnęłam stopami buty i wcisnęłam je pomiędzy jego
łydki. Drgnął odruchowo, ale zaraz przytulił swój gorący policzek do
mojego zdrętwiałego ucha.
Uzmysłowiłam sobie, że jego skóra pachnie mieszanką piżma i
żywicy - pasowało to do okoliczności, bo jak by nie było,
znajdowaliśmy się w środku lasu. Była to bardzo przyjemna woń.
Zaciekawiło mnie, czy Cullenowie i Quileuci nie odstawiają cyrków z
marszczeniem nosów tylko dlatego, że są do siebie uprzedzeni. Ja tam
nie mogłam się dopatrzyć w ich zapachach niczego odrażającego.
Burza wyła jak dzikie zwierzę i nie przestawała atakować namiotu, ale
już się nią tak nie przejmowałam. Jacob nie siedział sam na zewnątrz,
a ja nie marzłam. Poza tym, byłam zbyt wyczerpana, żeby
czymkolwiek się martwić - zmęczyło mnie czuwanie, a mięśnie
miałam obolałe od skurczy przy dreszczach. Tając kawałek po
kawałku, moje ciało zmieniało się z twardej bryły w bezwładny
worek.
scandalous
An43 + Eleonora