STEPHENIE MEYER Zaćmienie

- Nie chcę, żebyś tu został - syknął Edward, kiedy Jacob obrócił się,
żeby zapiąć płachtę. - Daj jej to i już cię nie ma.
W mroku widziałam tylko niewyraźne kształty — Jacob przyniósł z
sobą kurtkę, którą zostawił wcześniej wiszącą na gałęzi. Usiłowałam
spytać, o co im chodzi, ale wyjąkałam tylko:
- O c-c-co....
Zupełnie już nie panowałam nad swoim dygotem.
- Kurtka to na jutro - jest zimna jak lód, a Bella sama sobą jej nie
ogrzeje. — Jacob porzucił ją przy wejściu. — Prosiłeś o przenośny
grzejnik, to go masz.
Rozłożył ramiona tak szeroko, jak pozwalały mu na to ściany
namiotu. Jak zwykle, gdy przewidywał przemianę w wilka, miał na
sobie tylko niezbędne minimum w postaci spodni od dresu, co
oznaczało nagi tors i gole stopy.
- J-j-jake, z-z-zamarzniesz - zaoponowałam.
- Co to, to nie - powiedział wesoło. - Ostatnio mam stale czterdzieści
dwa siedem. Ani się obejrzysz, jak się spocisz.
Edward warknął, ale Jacob nawet na niego nie spojrzał. Zamiast tego,
podczolgał się do mnie i zabrał do rozpinania mojego śpiwora. W
okamgnieniu na jego ramieniu zacisnęła się dłoń mojego ukochanego,
śnieżnobiała na tle jego ciemnej skóry. Jacob drgnął pod dotykiem
lodowatych palców. Zacisnął zęby, nadął nozdrza i spiął mięśnie w
gotowości.
- Ręce przy sobie - mruknął.
scandalous
- To ty trzymaj łapy przy sobie - odparował Edward.
An43 + Eleonora