STEPHENIE MEYER Zaćmienie

Chciałam powiedzieć, że i tak powinien się wynosić, ale mi się nie
udało, za to o mało co nie odgryzłam sobie języka. Zgadzałam się
jednak, że Jacob jest doskonale przystosowany do przebywania na
śniegu, lepiej niż którykolwiek inny członek sfory, be jako jedyny
miał tak długą i kudłatą sierść. Ciekawa byłam, dlaczego tylko on.
Na zewnątrz rozległ się wysoki jęk, jęk skargi.
- A co mam zrobić? - warknął Edward w odpowiedzi, zbył
zdenerwowany, by pamiętać o dobrych manierach. - Mam ]ą nieść
przez las przy takiej pogodzie? I nie wiem, do czego mógłbyś się jej
przydać. No, chyba że skoczysz po przenośny grzejnik.
- N-n-nic mi nie jest! — zaprotestowałam.
Sądząc po mruknięciu, które wydał z siebie Edward, i stłumionym
charkocie za płachtą, nikt mi nie uwierzył. Wicher znowu szarpnął
kilkakrotnie namiotem - zakolebałam się w tym samym rytmie.
Nagłe wycie zagłuszyło na moment nawałnicę. Zakryłam uszj dłońmi.
Edward nastroszył brwi.
- To nie było konieczne - wycedził. - A ten pomysł jest najgorszy
z możliwych - powiedział głośniej.
scandalous
- Lepszy niż twoje - odezwał się Jacob. Drgnęłam, zaskoczona
dźwiękiem jego ludzkiego głosu. - „Chyba, że skoczysz po przenośny
grzejnik"! Też mi coś! Nie jestem bernardynem!
Usłyszałam, że rozpina szybko zamek błyskawiczny wokół wejścia do
namiotu. Wpełzł do środka przez najmniejszy otwór z możliwych,
wpuszczając z sobą nieco arktycznego powietrza i kilka wirujących
płatków. Zadrżałam z taką siłą, jakbym miała konwulsje.
An43 + Eleonora