STEPHENIE MEYER Zaćmienie

Zmarszczył czoło.
- Boisz się, że nasz plan nie zda egzaminu? Że cię tu znajdą?
Wiesz o czymś, o czym ja nie wiem?
- Nie, nie, to nie to. Po prostu... nie chcę, żeby tam był. Gdyby nie
wrócił...
Wzdrygnęłam się i przymknęłam powieki, żeby uciec przed tą myślą.
Jacob milczał.
Nie otwierając oczu, szeptałam dalej:
- Jeśli komukolwiek coś się stanie, to zawsze będzie moja wina.
Nawet jeśli nikomu włos z głowy nie spadnie, to i tak... Za
chowałam się podle. Musiałam sięgnąć dna, żeby go przekonać,
żeby ze mną został. Nigdy mi tego nie wypomni, ale ja sama nie
zapomnę, do czego jestem zdolna.
Wyrzuciwszy to z siebie, poczułam się odrobinkę lepiej, nawet mimo
tego, że moją widownią był tylko Jacob.
Prychnął. Powoli otworzyłam oczy i widząc, że maska wróciła,
posmutniałam.
- Nie mogę uwierzyć, że dal ci się przekonać. Ja tam bym
w życiu czegoś takiego nie przegapił.
Westchnęłam.
- Wiem.
- Ale to nic nie znaczy - zaczął się nagle zarzekać. — To wcale
nie znaczy, że on kocha cię bardziej niż ja.
- Dopiero, co się przyznałeś, że nie zostałbyś ze mną, nawet
gdybym cię o to błagała.
scandalous
An43 + Eleonora