STEPHENIE MEYER Zaćmienie

- Włóż kurtkę - doradziła mi zaskakująco nieprzyjaznym tonem.
Zdziwiona, przyjrzałam się jej uważniej, ale szybko odwróciła się do
mnie tyłem. Zerknęłam na Edwarda. Uśmiechał się - to, co gryzło
Alice, jego bawiło.
Zaczął się pakować. Sprzętu miał do wyboru aż za dużo, bo
Cullenowie, starając się zachować pozory, byli częstymi gośćmi w
sklepie Newtonów. Wziął śpiwór, niewielki namiot, kilkanaście
opakowań liofilizowanej żywności — posłał mi łobuzerski uśmiech,
kiedy skrzywiłam się na jej widok - i upchał to wszystko w plecaku.
Alice przyszła do garażu, kiedy tam byliśmy, i w milczeniu
przyglądała się poczynaniom brata. Zupełnie ją zignorował.
Skończywszy się pakować, wręczył mi swoją komórkę.
- Zadzwoń, proszę, do Jacoba i powiedz mu, że stawimy się
na miejscu zbiórki za jakąś godzinę. Wie już, o jakie miejsce mi
chodzi.
Jacoba nie było w domu, ale Billy obiecał obdzwonić wszystkich
członków watahy, żeby któryś z nich przekazał mu tę wiadomość.
- I nic się nie martw o Charliego - zapewnił mnie. - Będę miał tu
wszystko pod kontrolą.
- Wiem i dziękuję.
Nie dodałam, że to o jego syna bardziej się boję.
- Żałuję, że mogę być tam jutro z nimi - wyznał. - Cóż począć,
starość nie radość.
scandalous
Ta nieodparta chęć do walki musiała być przenoszona przez
chromosom Y. Wszyscy faceci byli tacy sami.
An43 + Eleonora